Pinksterweekend. Mooi weer en lekker sporten. Geen grote evenementen of zo maar een leuke verdeling tussen sport en kiddo's (en liggen in de zon). Zaterdag heb ik nieuwe hardloopschoenen gekocht. Misschien is dat het antwoord op de vele pijntjes in been, heup en vooral – en dat verontrust me het meest – achillespees De oude schoenen waren twee jaar oud bleek in de winkel. Ik stond in het bestand en heb al vijf jaar dezelfde asics schoen. Geen reden om te veranderen zou je zeggen maar de verkoper kwam met een aardig alternatief. Ets strakker om de voet , lekker, en nog goedkoper ook. Inpakken en wegwezen.

Die ochtend eerst nog even op de MTB over het wk-parcours geweest. Het is een tijdje droog geweest en ik ben ook op de 'hoge' trail geweest. Korte maat oh zo steile klimmetjes. Er liggen enorm veel kiezels op het parcours en dat maakt het toch angstig. Maar ook leuk.

Zondagochtend tegen de natuur in vroeg gelopen. Mijn bioritme is zeker niet ingeregeld voor de ochtenden en dat bleek. Om tien uur vertrokken – één kopje koffie – om de nieuwe schoen in te wijden en de warmte te ontlopen. Vreselijk. Zweten, hartslag heel hoog, hijgen. Op een gegeven moment gestopt (kan mij het schelen) en daar zag ik dat ik op 4,7km en 2 minuten zat. Zo, zo. Prima eigenlijk, dus toch maar doorlopen. Eindtijd is 7,4km in 38min = 11,7 km/uur. Ja, goed. Hoe is het mogelijk, zo voelde het beslist niet.

Zondagochtend om kwart over acht vertrokken op de racert. Lekker rondje door het groene hart van een goede twee uur. Conditie behouden is het credo nu. Opvallend was dat de achillespees bij het opstaan niet zo stijf en pijnlijk was. Het zal toch niet waar zijn?

Gisteren de klassieker 'Spinnen bij Fred' gereden. Heb bewust geprobeerd om een slagje zwaarder te fietsen om wat kracht op te bouwen. De afgelopen Steven Rooks heeft geleerd dat ik kracht te kort kom om snel te klimmen. Fred draaide het afschuwelijke nummer 'Child in time' voor een sitting climb van een minuut of tien. Langzaam ritme en - het moet gezegd - een hypnotiserend nummer. Doeltreffend zeggen de dijbenen.

Ik gloei nog wat na van een loop rond het balijbos. Vaste rondje van 7,4 km in 37 minuten. Dat is maar liefst 12 km/uur. Fantastisch. Maar het lopen is op deze manier niet ontspannend en de advil zit al op de achillespees. Niet zeuren. Beretrots. Geen blessures asjeblieft.

Lekker gelopen. De statistieken zijn: 7,4 km in 39 min. Dat is 11,4 km/uur. Op schema!

Terug van de vakantie. Dinsdagavond het lichaam weer geactiveerd met een spinningles.

Vandaag was de Steven Rooks Classic. Goed getraind en gemotiveerd tot op het bot. Beetje nerveus ook wel want het is niet niks. We begonnen met een peloton van negen man voor de 160km. Als snel viel de groep uit elkaar en pakte we ons eigen tempo. Het was eigenlijk veel te koud (zeven graden is gemeten!) en het miezerde. Bah. Na de eerste verzorgingspost, na vijftig kilometer, zijn Jeroen en ik op de route voor de 110km terecht gekomen waardoor we de klim naar de Redoute gemist hebben. Plots stonden we aan de voet van die tweede scherprechter: bois d'olme. Een puist die pas na de Redoute zou moeten komen. Wat te doen? Terug te rijden om de oorspronkelijke op te pakken.......zo fris zaten we ook weer niet.

Er zat maar één ding op en dat was genieten. En dat hebben we gedaan. Met 130km in de benen wachtten ons bier en frieten in Maastricht. De rest van de groep kwam verrassend snel achter ons binnen. Iedereen moe maar nu al zin in de volgende tocht.

Op het filmpje is de reactie van Jeroen te zien toen hij hoorde dat we de Redoute gemist hadden. Niet te horen is de reactie van (de dodelijk vermoeide?) Anne. Hij had net de Redoute op de palmares geschreven toen hij hoorde dat wij deze links lieten: "Flikker toch op, man"!

Een obsessie, daar lijkt het op. Gisteren hadden we een laatste fietstraining voor mijn vakantie gepland. Nog één keer boven de honderd en dan naar Portugal. De weergoden gooiden roet in het eten. En hoe. Het heeft de hele dag geregend en de tocht naar Bergambacht om Anne en René daar te ontmoeten is afgeblazen. 's-Avonds toch nog gelopen. Obsessie. In de stromende regen en de schemering 6,4 km in 34 min gelopen. Dat is 11,2 km/uur. Prima. Vanochtend een paar rondjes op het  MTB parcours Zoetermeer gedaan. Obsessie. Erg leuk en heel wat anders. Het zijn korte en felle hellingen en bovenaan is de hartslag behoorlijk hoog en de zuurstofschuld aanzienlijk. Heel nuttig. Ik heb zaterdag een paar compressiesokken gekocht en die gisteravond en vandaag geprobeerd. Heel lekker. Ik stond vanochtend inderdaad zonder zware benen op – zoals door de verpakking beloofd werd – en minder pijn in de achillespezen. Tijdens het inpakken besloten om geen sportschoenen mee te nemen. De rust is vast goed en het gaat deze week niet om mijn sport maar lekker met z'n vijven genieten van elkaar. QuintenBill heeft zaterdag z'n eerste mountainbike gekregen. Wat een romantiek om samen met je zoontje te gaan fietsen. Voorlopig lijkt de geestdrift van één kant te koment. We zullen zien.