Het viel vandaag mee met de regen. Was het een goede beslissing om niet aan de Germania klimtoer mee te doen? Dat gevoel knaagt inclusief een bijbehorend - en volkomen misplaatst natuurlijk – schuldgevoel. Ben ik wel klaar voor de ‘grande finale’ in Zuid Limburg en de Voerstreek? Kom ik de Keuterberg wel op na Les Waides en Eyserbosweg? Het is ondragelijk en daarom ben ik aan het einde van de middag op de tacx gestapt. In de tuin met de laatste zonnestralen. Hartstikke goed eigenlijk. Er staat constant een hoop spanning op de bovenbenen en je merkt al snel verzuring. Zo heb ik het nog niet ervaren. Een goede krachttraining. Het album ‘Ring’ van de Connells uit ’93 op de ipod. Heerlijk. Daarna nog wat op de boksbal getraind en QB de beginselen van de lowkick bijgebracht. Past dat wel bij de geweldloze boodschap van zijn grote held Avatar Aang?

Ik heb vanavond – hopelijk – een begin gemaakt met de training voor de halve marathon van Amsterdam. Sinds tijden weer een lekker rondje door het Balijbos gehold. Niet snel maar sneller, en verder, dan de laatste maanden. Het ging nog lekker ook maar ik merk duidelijk dat ik er tijdje uit ben. Ik heb moed gekregen voor een herstart omdat de fysiotherapeut aangaf dat de achillespees meer belast moet worden. Sterker nog, voor verder herstel is het nodig. De pijn is niet weg hoewel ik er gedurende de dag eigenlijk geen last van heb. Trouwens, van mijn hernia ook niet meer en dat is pas echt fijn! Tijdens het hardlopen is er wel pijn. Volgens de fysio is dat niet erg en moet ik rekening houden met een lange periode waarin deze pijn blijft. De verrassende redenering is dat als ik de belasting opvoer en de pijn blijft gelijk er per saldo verbetering is. Tja......


Morgen is de Germania klimtocht. Ik heb er lang naar uitgekeken maar heb nu koudwatervrees. We hebben een record aan regen en morgen zal het niet veel beter zijn. Ik bel Jeroen op om de boel maar af te blazen en ga wat inschenken. Even kijken hoe de fietsconditie voor Boogies extrem op peil blijft.

Vandaag vijf (!) kilometer op de loopbank gelopen. Ik deed er een half uur over. Op dit moment heb ik geen pijn aan de achillespees. Komt het goed?

Vandaag heb ik twee hele kilometers op de loopbank van de fitnessruimte op het werk afgewerkt. Een loopbank heeft natuurlijk een zachte landing en dat geeft de gelegenheid om wat sneller te lopen. Lekker! Ik voerde de snelheid op tot maar liefst 10 km/uur. Ik ben benieuwd naar de reactie. Net weer even flink gestretch en daar begin ik tabak van te krijgen. Eigenlijk.

Het was een rare sportweek met een goed einde. De week begint met een bezoek aan de fysiotherapeut. Tja...ga zo door, zegt hij: strekken en rustig opbouwen. Het verhaal is dat er nu wel genoeg gerust is en dat de belasting van de achillespees omhoog kan. Pijn tijdens het lopen mag maar deze moet snel weg gaan in ruste. Dat is voorlopig het adagium. Deze week daarom drie keer gelopen. Tempo zeer laag en hooguit tien minuten. Volgende week wil ik wat wat meer lopen en kijken wat de reactie is. De fysio heeft de pees vrijdag – pijnlijk - gemasseerd.

Het spinnen op dinsdag past in het sportbeeld. Normaal gesproken is de spinles behoorlijk intensief maar deze keer was er geen docent op komen dagen. Daarom zelf maar een beetje gefietst en dat zonder muziek. Niet leuk en daarom al snel gestopt.

Vandaag toch weer lekker gefietst. Een tocht rondom de Rottemeren en Noord AA van zo'n zeventig kilometer. Vooral om de conditie op peil te houden voor de Germania klimtocht volgende week. Ik ga nu maar stretchen.

Onvermijdelijk. Ik ga de beachchallence niet doen. Zelf als ik – als door een Lourdes-achtig wonder – morgen zonder pijn opsta, is het moeilijk om mij in twee weken voor te bereiden op tien kilometer zeulen over het strand. Jammer. Met de achillespees zelf weet ik het ook niet meer. Ik doe trouw de oefeningen met als voorlopig resultaat spierpijn in de kuit. Moeilijk om dan te beoordelen hoe het er met de gevoeligheid in de achillespees voor staat. Ik heb toch maar een afspraak voor een consult met een sport fysiotherapeut gemaakt. Dat is aanstaande Maandag. Tot die tijd doorgaan met de rek- en krachtoefeningen en voorzichtig lopen. Dat heb ik trouwens net gedaan. In het suffe tempo maar nu wel een stukje verder. Ik mis het hardlopen enorm.

Het blog begint een beetje op een medisch journaal te lijken in laatst van de verslaglegging van een heroïsch sportjaar. Op zichzelf best interessant eigenlijk.
De fietsconditie is gisteren op peil gehouden met een uurtje spinnen. Nog een medisch feitje dan. We spinnen al bijna tien jaar (!) bij dezelfde instructeur. Prachtige vent. Nou heeft Fred nog niet zo lang geleden een hartaanval gekregen. Beterschap man! Hij schijnt weer op de goede weg te zijn en wil snel weer les geven. Mijn vraag is nu of het vele sporten hem geholpen heeft om het defect goed op te vangen of dat het vele sporten – op tweeënzestig jarige leeftijd – niet zo goed is? Ik hoop het snel met hem te bespreken.

Dit weekend heb ik niets op sportief gebied gedaan. Met de kids gekampeerd op de Veluwe. Leuk en nat. Ik nog niets te zeggen over het experiment van afgelopen Donderdag. Eerlijk gezegd ben ik bang dat de pees iets gevoeliger is maar veel is het niet. Daarom heb ik vanmiddag nog zo'n zelfde rondje gedaan en de wat rek-oefeningen die ik op het internet gevonden heb. De eerste melding van pijn in mijn achillespees is overigens van 25 April! Kortom tijd voor genezing en rust roest.

Spannend. Ik heb vanavond een klein stukje gelopen na een maand rust. De pijn in de achillespees gaat niet weg en ik ben mijn geduld verloren. Een experiment dus. Ook al omdat ik een vage notie heb van de vorige keer dat ik een achillespees-blessure had. Ik meen dat ik toen na weken of maanden ook weer ben gaan lopen zonder dat de pijn volledig verdwenen was. Ondanks fysiotherapie en massages die je tegen het plafond doen gaan. Ik zal maximaal tien minuten gelopen hebben en dat in een slakkengang. Morgenochtend de reactie afwachten. Die zal tevens bepalen of deelname aan de komende beachchallence wel reëel is.

Met de conditie zit het wel goed. Dat is afgelopen maandag duidelijk geworden met een avondrit Zoetermeer – Ypenburg – Delft – Rottemeren – Zoetermeer met Jeroen, Joost en Stefan. Een (on)behoorlijk tempo, sneller dan Jeroen en ik normaal doen moet ik bekennen, en het ging heel goed. De dag daarna dat heerlijke zware gevoel in de benen waardoor je weet dat er goed getraind is. Nog een keer!

De eerste plannen voor sportjaar 2011 zijn er. De Egmond–Pier-Egmond atb strandrace en een dag later de Egmond Halve Marathon. Er wordt een klassement voor beide dagen gemaakt. Een half jaar om te trainen. Als de achillespees morgen maar.........................