Klaar. 2011 was een raar sportjaar. Mijn rugblessure heeft het sporten behoorlijk getekend waardoor er nauwelijks is hardgelopen en op de ATB gereden. Wel heb ik meer dan ooit gefietst en we hebben prachtige tourtochten gemaakt met hoogtepunten in de Ardennen. Wat ben ik nu blij dat het met hardlopen de goede kant op gaat. Gisteren de nieuwe mijlpaal van 9km gehaald in een prima tempo. Ik blijf het heel voorzichtig opbouwen. Hier en daar verschijnen – en verdwijnen gelukkig – alweer allerlei pijntjes die blijkbaar bij het hardlopen horen: boven de rechterknie, op de linkerknie, stijve achillespezen. Maar wat is het toch fantastisch om door het bos te lopen, gisteravond bij het vallen van de avond vloog een uil voor me uit. Boven het weiland een zwerm vogels die een bal vormden en synchroon vlogen, het deed me denken aan een grote school vis.Het is lang geleden dat ik heb gedoken trouwens. Omdat ik de laatste tijd toch wat eenzijdig beweeg ben ik vanochtend op de spinfiets geklommen. Enorm gezweet. Ik ga dat vaker doen want het is gemakkelijk en heel effectief. De workout begon met drie nummers van Air's Moon Safari. Daarna de retro van de Editors en de orginelen van Joy Division. De afsluiter was een nummer dat al dagen door mijn hoofd spookt: 'Iedere stap vooruit' van de musical Droomvlucht. Ik ben beslist geen musical liefhebber maar toen ik zag hoe mijn drie jonkies hierop reageerden toen we deze week naar de winterefteling gingen, was ik verkocht. Dan is alles mooi en ik zat soms met sentimentele tranen in de zaal. Ja, de tekstschrijver kan zich meten met de grootste filosofen lijkt het dan: 'Soms weet je niet waarvan de reis vertrok. Vaker ken je de bestemming niet. Altijd verandert elke stap de plek die je achter liet...........' Mooi toch? Eens kijken of Joseph Heller dat in Catch-22 mooier kan verwoorden. Dat iis een mooi boek voor de rest van de vakantie. Het boek over Generatie Z gaat na een sterk begin als een nachtkaars uit. Een hele generatie wordt gegeneraliseerd (haha) en wordt door de auteurs verondersteld één homogene groep met een gedeelde toekomstbeeld te zijn. Op zichzelf een prima toekomst maar ik ben bang dat de dit de droomtoekomst van de auteurs zelf is, vast ook van een deel van de kids maar echt niet van allemaal. Verschillen tussen landen, welvaartsniveau's, religies en sociale omgevingen lijken - volgens de schrijvers - te verdwijnen in de universele wereld van twitter en facebook. Jammer maar vanwege het eerste deel geen verkwistte tijd.

Overigens is mijn droomvlucht een retourtje Glascow om daar met qb en mijn pa de wedstrijd Celtic vs Glascow Rangers te bekijken. Wie weet komt het er nog van................

Na twee rustige kerstdagen heb ik vandaag weer een rondje van 8,3km gelopen. Het ging in het begin enorm moeizaam; hartslag veel te hoog en de 'tweede adem' wilde maar niet komen. Ik liep met de runkeeper en kreeg dus om de vijf minuten een tussenstand waaruit bleek dat ik inderdaad minder goed liep dan bij de vorige training. Aan de ene kant is die real-time-coach stimulerend maar het jaagt je ook wel wat op waardoor je niet van het rennen geniet. Ik besloot de prestatie te laten voor wat het is en genoot van het Balijbos en de vogelplas én ging als vanzelf fantaseren over de marathon. Wie zegt dat een bos in de winter niet mooi is? Het was overigens 12 graden, waar blijft de - door Geenstijl.nl voorspelde - horrorwinter toch? Thuisgekomen goed stretchen en wat push-ups en daarna een supergezonde lunch met muesli, vers en gedroogd fruit en zuivel. Je voelt dat het goed voor je is zo na de kerstdagen. Als het droog blijft ga ik overmorgen eens kijken op het mtb parcours. Zin an.

Ik heb het eboek 'Generatie Z' gekocht en ben daar gisteren in begonnen. Het boek verhaalt over de generatie van mijn kinderen: hoe zij denken en hoe zij de toekomst gaan vormgeven wanneer ze ons na 2020 op de arbeidsmarkt gaan vervangen. Veel aandacht daarbij voor wat social media voor die kids betekent en hoe dat de wereld zal gaan beïnvloeden. Het belangrijkste inzicht tot nu toe is dat ik een oude zeur ben die zeer sceptisch tegen de volgende generatie staat. Belangrijk dus om dit boek te lezen want ik heb drie Z'ers in huis.

Kerstavond. We maken ons op om naar een - vroege - nachtmis te gaan. Daarna gaan we met z'n vijven de all-you-need-is-love special bekijken. Ach ja, inmiddels heb ik wel door dat ik een man van de tradities ben. Conservatief misschien wel. Allerminst conservatief zijn mijn vorderingen op het loop-front. Deze week heb ik weer twee maal (ruim) acht kilometer gelopen en ik heb nog steeds geen last van mijn rug. Yes. De tred wordt steeds soepeler en de gemiddelde snelheid gaat langzaam wat omhoog. Dat smaakt naar meer maar ik realiseer me dat ik volgend jaar een missie heb, een heuse marathon, en dat ik vooral langzaam moet opbouwen om blessures te voorkomen. Ik zal me daarom niet laten opnaaien door te vroege ambities. De komende dagen doe ik waarschijnlijk niets aan sport. Heerlijk (toch?). Gisteravond wilde ik een boek uit de bibliotheek halen over de marathon om die dan onder de kerstboom te lezen maar ik kwam 'de Relishow' van Arie Boomsma tegen. Ik werd daar erg nieuwsgierig van. Tot nu toe vind ik het zeer vermakelijk. Het boek leest als als een werkje van Mart Smeets op een Italiaans strand. Misschien zit er wat te veel ironie en zelfspot in alsof Arie zich ergens voor wil verantwoorden. Ik ben in dat verband trouwens benieuwd of er vanavond tijdens de mis nog iets over het misbruik in de RKK gezegd wordt. Een priester die nadrukkelijk spreekt over een kindje zal zich neem ik aan niet erg gemakkelijk voelen. Fijne Kerstdagen!!

Er is meer dan één reden waarom ik de afgelopen week niet zo gek veel heb gesport. De operaties van mijn moeder en zus kosten veel energie. Gelukkig lijkt het alsof het met mijn moeder de goede kant op gaat. Mijn zus moet nog een pittige strijd voeren, zwaarder dan welke sportieve uitdaging dan ook. Dat maakt het maken van plannen voor sportjaar 2012 wel wat wrang eigenlijk. De planning hiervoor begint al wat vorm te krijgen, binnenkort meer daarover. Ik geniet er momenteel intens van om weer wat te kunnen hardlopen. Woensdag 7,4km en vandaag een nieuwe mijlpaal van 8km (in 44min). Ik blijf heel voorzichtig opbouwen, snelheid is nu even niet belangrijk. Het versterken van spieren en pezen is dat wel want voor volgend jaar heb ik het ambitieuze plan om een marathon te lopen. Het plan ontstond vanuit pure romantiek ;-) Vijfentwintig jaar geleden gingen Sandra en ik voor het eerst samen op vakantie. Bestemming Berlijn. We zagen daar de Berlijnse marathon. Mooie gelegenheid om vijfentwintig jaar later zelf eens te lopen. Daarna zijn we nog twee maal naar de stad geweest, ik vind het geweldig daar. Rennen dus. In een mooi shirtje met een foto van Sandra erop. Rode roos tussen mijn tanden. Het programma Memories van KRO zou er aan mooi item van kunnen maken. Afijn, het loopt anders want toen ik het verhaal aan Jeroen vertelde, beet Sandra me toe dat het verhaal niet klopt: “Er was helemaal geen marathon toen”. Huhh!??! Het was namelijk de proloog van de Tour de France. Ze heeft gelijk. Hoe is het toch mogelijk dat een mens zichzelf zo voor de gek kan houden, ik zou zweren dat ik ze zag lopen. Er zit niets anders op dan me in te schrijven voor de tour van dit jaar. “There ain't no mountain high enough, Ain't no valley low enough, Ain't no river wide enough, To keep me from getting to you”.

Voor de rest nog één keer naar het werk gefietst. Deze week is de laatste week bij BZK en ik zal dus geen fietskilometers woon-werk meer maken. Dat moet dus p een andere manier. Daarentegen kan ik wel weer gaan fitnessen en – dat is nieuw – boksen op het werk. Ik ben benieuwd wat dat gaan doen voor de conditie; het lijkt me een fantastische interval training. Gisteravond lekker gedanst op het kerstfeest van Logical Management Solutions en, geloof het of niet, daar heb ik nu spierpijn van. Dochter Suzanne ontpopt zich als een uitbundige danseres. Salsa en disco, Suzie stond op de dansvloer. Mooi, heel mooi. Wij waren uitgenodigd omdat QB en Merijn vriendjes zijn van Ishana en Ridge, de kinderen van Steven, de directeur van LMS. Die directeur is een interessante man met een mooie levens- en bedrijfsfilosofie. Kijk eens op de foto, ieder kreeg een koffiemok en poloshirt met deze tekst erop. Zakendoen is veel meer dan alleen winst maken. Dat het hen geen windeieren legt mag duidelijk zijn maar met zo'n grondhouding zou het in de financiële sector wel eens heel anders kunnen zijn verlopen. Het zal wel vanwege de tijd van het jaar zijn maar ik kwam deze week ook op het spoor van Paul de Blot, Hoogleraar Business Spiritualiteit van Business Universiteit Nyenrode. Zou Steven die man ook kennen? Morgen maar eens aan hem vragen. Ik heb het boek van Paul gedownload en die ga ik in de komende vakantie maar eens lezen. Met 'Extreem luid & ongelofelijk dichtbij' wil het maar niet lukken. Hoe kan dat nou? Ik hoor er zoveel goeds over. Later meer..........

Weinig nieuws vanaf het sportfront. Wel heb ik vorige week mijn voornemen om meer dan zeven kilometer hard te lopen, waar kunnen maken. Zie de runkeeper data. Fantastisch eigenlijk. Voor de rest niets gedaan. Er werd ter huize overigens voldoende gesport. De kiddo’s doen bijvoorbeeld alle drie aan judo. Suzie heeft inmiddels de oranje band met de groene slip, QB de gele met de bruine slip. Merijn, de jongste, is gedecoreerd met een gele slip. Voor haar is het nog wel een beetje spannend en op de foto is te zien dat ze nog wat steun bij haar grote, en drukke, broer zoekt. De meiden doen daarnaast nog aan turnen bij Pro Patria. Quinten  speelt op Zaterdagochtend vroeg een bikkelharde rechtback bij FC Zoetermeer F4. Hij probeert alles stijlvol en creatief op te lossen zoals een Italiaanse verdediger dat doet, soms tot wanhoop van trainer, medespelers en Paps. Suzie is wellicht de meest creatieve, zij speelt gitaar en krijgt theaterlessen bij Warm Water Jeugdtheater. Halen, brengen, steunen en motiveren is voor mij en Sandra dan ook pure topsport. En dan heb ik het niet eens over hun huiswerk……….

Ik ben nu heel tevreden over de afgelopen week. Veel meer bewogen dan de Hartstichting aanbeveelt. Weer drie keer hardgelopen en alweer geen negatieve reactie van mijn onderrug. Dat gaat echt ergens op lijken en ik fantaseer dan ook volop over het komende sportjaar. Ik hoop mijn PR aan stukken te lopen. Insjallah en Deo Volente. Zondag ga ik de ronde naar zeven kilometer uitbreiden. Eigenlijk bevalt die afstand best wel. Het past goed in een druk leven. In een runners-blaadje las ik vorige maand over een ultra loper (ga ik niet doen, noway) die van zijn vrouw carte-blanche had gekregen zolang hij maar niet uitgeput op de bank bleef liggen tot de volgende training. En zij heeft groot gelijk. Ook ik heb soms van die perioden waarin ik bijna obsessief sport en thuis uitrust en geen energie over heb voor mijn geliefden. Onthouden. Dit weekend maar eens relaxen met een goed boek: 'Extreem luid en ongelooflijk dichtbij'. Ik heb er veel enthousiaste verhalen over gehoord en nu ga ik het zelf meemaken.

Deze week ook vier keer naar het werk gefietst. Flinke wind tegen gehad en voor het eerst sinds begin september (!) weer nat geregend. Eigenlijk hebben een prachtig klimaat om te buiten te sporten.Vanochtend schaatsles gehad en ik moet zeggen dat het steeds beter gaat. Fantastisch om met een flinke vaart over het ijs te suizen. Moeilijk om balans te houden met beide handen op de rug. Nog moeilijker is het om 'laag' te blijven zitten. Maar als het dan lukt...........

Vanochtend schaatsen en vanmiddag hardlopen. Mooie combinatie hoor. Eerst had ik zware benen maar dat ging snel over. Eens kijken of er ergens een run-skate-run georganiseerd wordt anders loop ik volgende week gewoon eens naar de schaatsbaan :-) Heel voorzichtig begin ik te geloven dat er een einde komt aan het blessurejaar 2011. Het falende lijf weer een sportlijf?

Vanavond probeerde ik  me op te geven voor de Marmotte. Wat een klote site is dat! Ten eerste onbegrijpelijk en als je dan toch iets gevonden hebt, wordt je er met een sql_errror uitgegooid. Een sql_error!!! Toen ik nog programmeur was in een vorig leven kwam dat niet voor, althans niet in een productie-omgeving.

Het lijkt erop dat deze weken (of maanden) sportief gezien alleen maar voor overwintering zijn. Geen geplande uitdagingen in het verschiet waar je gericht op kunt trainen. In vorm blijven dus maar. Deze week slechts twee maal naar het werk gefiets, een schamele 50km derhalve. Maar ook weer twee keer hardgelopen! En – het moet gezegd – dat begint echt weer ergens op te lijken. De afstand is nu boven de zes kilometer en qua snelheid zit op zo’n tien kilometer per uur. Nog belangrijker: heel weinig last van mijn. Ik voel het wel wanneer ik gelopen heb en daarom zal ik afstand en snelheid heel langzaam opvoeren. Niet forceren deze keer. Ik doe al een paar weken niets aan krachttraining. Ik moet een abbonemennt op een sportclub nemen en die zijn voor een maandkaart wel heel erg duur. Over vijf weken ben ik weer terug bij DUO en dan ga ik weer in onze fitness ruimte aan de slag. Nu rommel ik thuis wat aan met push-ups en buikspier-dingetjes. Op Angelo's blog las ik over een over leuke oefening: 100-up. Gisteren voerde ik ‘m uit en was buiten adem, nu heb ik spierpijn. Geinig. Ook geinig zijn de schaatlessen. Het gaat echt steeds beter. Ik voel het aan alles. Op de foto sta ik met docent Hans. Ik zelf sta er wat geschrokken bij. Een rondje 53’, zonder vallen, is ook niet niks. Waar blijft de winter?

Er is weinig te melden behalve dat ik goed bezig ben geweest deze week. Fietsen, lopen én schaatsen. Vier keer woon-werk is een goede honderd kilometer en - hier ben ik heel blij mee - drie keer hardgelopen zonder rugpijn. Woensdag- en vrijdagavond 5,4km en vanmiddag 5,8km. Tempo blijft laag maar dat maakt me helemaal niets uit. Ik ga rustig opbouwen, blessurevrij mijn lichaam harden en dan eens kijken wat nog (weer) mogelijk is in het nieuwe sportjaar. Vrijdag ben ik weer naar de schaatsschool geweest. Ik had eigenlijk niet zoveel gemist en kon zo meedoen. Wat is het moeilijk om laag te blijven zitten tijdens het schaatsen! Toen ik een foto van me zag in mijn normale doen en een andere waarin ik op technisch correcte  manier schaats, was het wel duidelijk: laag blijven. Veel esthetischer en je kunt veel beter kracht is beter op ijs overbrengen. Van DUO kreeg ik de vraag of ik zin had om één keer per week te gaan boksen. Leuk. Eerst het project bij BZK tot een goed einde brengen. Ook leuk.

Het is tamelijk rustig op sportgebied. Mijn rug is te fragiel om lekker uit te pakken. Jammer. Toch 5,2km gelopen vandaag. Het tempo was dermate laag dat ik uitgelachen werd door wandelaars. Vroeeeem, klonk het terwijl ik een groepje voorbij strompelde. Het moet er ook wel raar hebben uitgezien. Kale kop met zweetband en zonnenbril op. Dat is nodig om er voor te zorgen dat er geen zweet en UV stralen in mijn gelaserde ogen komen. Het laseren valt tot nu toe erg tegen. Ik zie domweg (nog) niet scherp. Met de fietsconditie daarentegen zit het wel goed. Elke week tussen de 80 en 100km woon-werk is best lekker. Vooral 's-avonds als het donker is, is het prachtig in het bos, schapen langs de weg. Heel apart. En het wordt ook kouder, deze week wil ik weer eens gaan schaatsen.....en scherp zien. Verder even geen plannen.

Afgelopen dinsdag zijn mijn ogen gelaserd bij Vsion Clinics. Een trans PRK behandeling.. Een klein verslagje opdat ik niet zal vergeten dat het geen makkie was. De behandeling zelf is peanuts. De voorbereidingen kosten behoorlijk veel tijd - waaronder het laten inwerken van een heelijke valiumpil met  muzakje op de achtergrond - maar het moment supreme duurt hooguit tien minuten en twee minuten later sta je dan weer buiten. Je verbaast afvragend of er nog nazorg komt. Nee. niet nodig. Snel naar huis. Daarna zit het beschermgaasje drie dagen enorm in de weg. Niet pijnlijk maar zooo irritant. De ogen zijn dan zeer lichtgevoelig en ik zat het liefst boven in het donker. Donderdag ben ik nog even gaan werken maar dat was geen goed idee. Werken met de pc gaat niet.Fel licht en niet te lezen. Nu gaat het beter. De ogen zijn niet lichtgevoelig meer  en ik kan dan ook dit stukje typen. Het zicht is echter niet goed. Onscherp en mistig. Dat moet de komende dagen wel beter worden! Geen sport dus en ik kan ook niet lekker lezen. Misschien kan ik morgen een stukje gaan hardlopen. Tenslotte kan ik de weg in het Balijbos met mijn ogen dicht vinden. Hulp in deze dagen komt van mijn held Lance Armstrong. Nou, ja. In de boekenkast staat een exemplaar van Comeback 2.0. Gele letters op een zware ondergrond. Ik hoop dat ik die letters snel weer scherp kan lezen vanaf papa's vaste plekje op de bank, Lance Armstrong.............het is bijna 1 november...........Allerheiligen.

Vorige week was het herfstvakantie. Dat was een rommelige week. Heerlijk maar rommelig. Het normale patroon met ruimte voor werk, sport, ontspanning en kiddo's geldt dan niet. Zo ben ik deze week maar één keer met de fiets naar mijn werk gegaan. Dat is niet alleen de schuld van de kinderen maar komt ook omdat ik dan wat langer kan blijven liggen en dan met de trein moet. Woensdag is Sandra's vrije dag en toen ben ik maar helemaal thuis gebleven. De smurfenfilm is fantastisch! Ik ben vrijdag niet naar de schaatsschool geweest, ik kon het niet maken om de kleintjes in de koude schaatshal op mij te laten wachten. Toch nog twee keer kunnen fitnessen en twee keer kunnen hardlopen. Fitness bevalt eigenlijk prima. Ik leg veel nadruk op 'core', dus buikspieren en lage rugspieren. Schijnt essentieel te zijn om rugblessures te voorkomen. Bijkomend voordeel is dat er een kleine sixpack zichtbaar wordt. Hoe wel ik altijd beweer dat een sixpack geen gezicht is voor een man van mijn leeftijd ben ik er best tevreden mee..... Jammer dat het geen strandweer meer is. Met de rug gaat het niet zo goed als gehoopt en verwacht. Vorig weekend heb ik waarschijnlijk toch te veel gevraagd. Twee variabelen aangepast; afstand en snelheid verhoogd met als resultaat weer rugpijn. Gelukkig niet erg genoeg om even helemaal te stoppen maar er zit voorlopig geen vooruitgang meer in. Consolideren. Woensdagavond en vanmiddag een rondje van 4,3km gelopen in een laag tempo. Het moet maar even. 'Count your blessings'. Anne opperde om in het weekend van Hemelvaart naar de Vogezen te gaan. Ballon d'alsace enzo. Lijkt me erg leuk. Jeroen melde vanuit vijfduizend meter hoogte in Nepal dat hij het komende seizoen ook wel ziet zitten. Naar verluid is zijn conditie dusdanig dat hij de Marmotte volgende week moeiteloos -  met een nieuwe compact cassette - kan rijden. Even kijken of alle plannen een beetje in te passen zijn in het groot onderhoud van ons huis. We wonen er nu ruim acht jaar en dan gaat de verf van kozijnen en muren. Bovendien moet de tweede verdieping verbouwd worden.We hebben een lijstje gemaakt en dat liegt er niet om.

 Zozo. Fietsen, hardlopen, schaatsen, fitness. Allemaal in één week. Bovendien gaat de opdracht bij BZK ook goed; het lijkt erop dat er begin december een paar mooie verbeteringen voor de Vreemdelingenketen gepresenteerd kunnen worden. Een deel van het denkwerk daarvoor gebeurd op de fiets. Op de heenweg bedenk ik een mooie strategie voor die dag en op de terugweg evalueer ik die. Een mooie invulling van het 'Het nieuwe werken'. Maar fietstijd is niet alleen werktijd. Deze week werd ik ter hoogte van het ADO stadion tegengehouden door twee rivierkreeften midden op de weg. De scharen dreigend naar mijn kwetsbare banden. Ik ben even afgestapt om te kijken. Fascinerend, wie verwacht dat nou op die plek? Het herinnerde mij aan de tijd dat ik veel dook. Misschien  heb ik neefjes van die kreeften nog in het koude water van Zeeland gezien. Ik ben de lol van de duiksport eigenlijk een beetje kwijt geraakt. Misschien als de kinderen wat groter zijn maar weer eens oppakken. Over oppakken gesproken: vrijdag was de eerste - van tien - schaatslessen. Ik ben beslist geen goede schaatser maar dacht wel iets te kunnen. Mooi niet. Ik ben, tot mijn afgrijzen, in de absolute beginnersgroep geplaatst. Dat betekent dat eerst de techniek opgebouwd moet worden en er daarna pas meters gemaakt mogen worden. Al vrij snel begreep ik dat de coach het goed gezien had. Met noren zet je niet naar achteren af maar opzij. Da's andere koek. Je voelt dat je meer kracht kan overbrengen op het ijs. Je voelt trouwens ook dat de schaatsen geslepen moeten worden en ik voel ook spierpijn in de binnenkant van mijn benen en in mijn enkels. Lekker! De cursus duurt tien weken. Tegen die tijd zullen de eerste schaatstochten op natuurijs wel georganiseerd worden :-)

Op loopgebied zijn ook weer wat vorderingen gemaakt. Ik zit inmiddels op een rondje van 4,3km. Deze week heb ik dat rondje drie keer gelopen. Vanmiddag heerlijk in de zon, ik heb er werkelijk van genoten. Voorlopig niet letten op de snelheid, blessurevrij lopen is nu het belangrijkste en een goede basis qua spieren en pezen ontwikkelen om - in het voorjaar - grotere afstanden aan te kunnen. Vandaag moet haast wel de laatste dag zijn geweest waarin we in de tuin hebben gezeten. Eerst douchen na het lopen en dan rustig met een biertje  lezen. Mooi boek van een Afghaanse historicus die zijn visie op de geschiedenis geeft. Boeiend. Een heel nieuw perspectief. Ik was er in de vakantie mee begonnen maar heb het moois halverwege even laten rusten. Minpunt is wel zijn beschrijving van de westerse middeleeuwse geschiedenis om daarmee bijvoorbeeld de kruistochten te duiden. Gebeurtenissen worden zonder context slordig bij elkaar geveegd, tussen sommige gebeurtenissen zitten soms wel twee eeuwen. Of zijn beschrijving van de geschiedenis van de 'middenwereld' ook zo is kan ik niet beoordelen. Nou ja, mooi blijft het wel ; zo in de zon, na het lopen, met een biertje..........................

Er is weer herfst-bokbier in huis! Nog even genieten van de laatste uurtjes van het weekend. Ik ben nu het laatste album van Feist via spotify aan het beluisteren en ben er nog niet van onder de indruk. Mijn strakke schema heeft het weer mogelijk gemaakt om deze week veel te sporten. Het lukt me om sport op een haast organische manier te combineren met werk en gezin. Komt natuurlijk ook omdat het bij DUO wel erg gemakkelijk was om een uurtje in te pauze of na het werk te gaan fitnessen. Ik heb zelfs eens voor een overleg met productspecialisten in de sportruimte afgesproken. Hoezo ambtenaar 2.0! De huidige opdracht bij Binnenlandse Zaken past weer hel goed in de fietstraining. Zesentwintig kilometer heen en weer. Da's mooi 100km per week. Om me voor fitness te blijven motiveren moet ik wel alles uit de kast halen. Gelukkig ben ik erg ijdel en heb ik de oefeningen voor core stabiliteit hard nodig om mijn onderrug te versterken; volgens fysiotherapeuten cruciaal om van de huidige blessure te herstellen en een nieuwe te voorkomen. Deze week toch weer twee keer geweest. Ik heb mijn schema wel een beetje aangepast. Minder zware gewichten, minder setjes maar meer herhalingen. Gaat een stuk sneller, efficiënter maar is het ook effectief? Met mijn rugblessure gaat het goed. (Oh, wat griezelig om dit op te schrijven. Bij het opstaan ga ik straks vast door mijn rug heen.) Deze week weer drie keer hardgelopen. Ik heb de afstand netjes met 10% verhoogd en weer geen negatieve reacties. Wat een beetje zorgen baart is dat ook de snelheid ongemerkt toeneemt. Op zich niet erg natuurlijk maar nu veranderen er twee parameters,  afstand en snelheid, en ik ben als de dood voor een terugval. Vooralsnog heerlijk! Volgende week begint de schaatscursus en ik verheug me er enorm op. Vanmiddag wandelde ik met Suzie langs het meertje in de wijk en ik zie me daar al schaatsen op natuurijs over drie maanden. Of de molentocht op de Rotte!
Oh oh oh, donderdag kreeg ik een mailtje van een collega met de vraag of ik zin heb om met DUO Alpe d'HuZes te gaan doen. Ja. Vandaag de bevestiging hiervan van de organisatie gekregen met het verzoek om 2500 euro per deelnemer aan sponsorgeld binnen te harken. Tja. We kunnen altijd nog uitgeloot worden. Hier is het laatste nog niet over geschreven................

Wat een heerlijk sportweekend. Ajax verliest (mijn geliefde Feyenoord ook trouwens), qb gaat het bij FC Zoetermeer steeds beter doen en ik heb twee keer hardgelopen. Netjes de afstand 10 procent verhoogd tot 2,8km.Vooralsnog geen last van mijn rug. De soepele tred komt terug en hoewel ik nog heel erg op de rem trap zit er weer een zweefmoment in de pas. Ik loop dus niet helemaal voor joker in mijn paarse 'eat my dust' t-shirt van de van-dam-tot-dam loop van 2009. Vanochtend twijfelde ik even of ik me bij de 'oude indiaan' zou aansluiten om wat rondjes op het mtb EK parcours te rijden. Al weer een tijdje terug en altijd leuk. Toch maar niet. Ik heb geen 'fully' en je maakt toch behoorlijk wat klappen; het is beslist een moeilijke route. Lopen dus. Ook daar won de ratio het. Het ging zo lekker dat ik wel wilde blijven lopen. Euforie. Toch maar een klein rondje gelopen. Nu pijnvrij een glaasje biologische AH wijn wegnippen. Ik wil toch een doel stellen dit najaar. Wel een beetje realistisch blijven dus geen ambities op het hardloop-front. Misschien is de Beachchallenge op 19 november wat. Ik ga in ieder geval wat vaker met de mountainbike i.p.v. met de hybride naar mijn werk om me daarop voor te bereiden. Lijkt me ontzettend bar zo'n tocht maar héé.....mijn vader is een Scheveninger.

Rollercoaster. Ups and downs. Na de sombere post van vorige week, gaat het toch wel goed. Het is fantastisch weer en het fietsten naar het werk is - vooral 's middags - heerlijk. Daarnaast, met samengeknepen billen, toch wat hardgelopen. Blijft eng maar tot nu toe is er geen verkeerde reactie die rechtstreeks te herleiden is tot hardlopen. De rug blijft wel stijf en pijnlijk. De pijn lijkt er inmiddels een beetje bij te horen. Helaas.
Ik heb een abonnement bij move4life afgesloten. Deze week al tweemaal getraind. Heerlijk geroeid en wat krachttraining voor borst en schouders. Er is een fysiotherapeut aan de club verbonden en daar ga ik eens wat specifieke begeleiding vragen voor oefeningen die rugpijn kunnen voorkomen. Na wat zware non-fictie boeken lees ik nu wat luchtiger werk. Nou ja, hoe luchtig kan Houellebecq zijn? Mooi boek maar de sensatie van 'elementaire deeltjes' ervaar ik (nog) niet. Er komen nog een paar mooie dagen aan dus ik ga het boek deze week nog uitlezen in de tuin. Glaasje wijn erbij en een toastje met de door Suzanne gemaakte kruidenboter.

Back to square one. Juist toen ik blij verrast was omdat ik zonder rugpijn kan hardlopen, ging het gisterochtend weer mis. Een broek opvouwen op het bed; dat is alles wat er nodig is om opnieuw te verrekken van de pijn. Spit. Auw. Hoe kan dat nou? Er zijn volgens mij drie mogelijke aanleidingen:

1. Zondagochtend én Maandagavond een rondje van 2.1 kilometer gelopen;
2. Zaterdagmiddag heb ik met Merijntje op mijn nek door het mulle zand van Meijendel gewandeld;
3. Dinsdagavond thuis wat met gewichten getraind. De schouderoefeningen boven mijn hoofd voelde toen al niet lekker voor m’n rug.

Wie het weer mag het zeggen. Nu doe ik het rustig aan en ik voel al dat het beter gaat. Deze week wel weer drie keer naar mijn werk gefietst. Zolang het fietsten nog gaat……

Geen nieuws. Woon-werk verkeer is prima. Het neemt alleen zoveel tijd in beslag dat er dan vrij weinig van krachttraining komt. Ik wil daarom perse deze week een sportschool selecteren om minimaal één maal per week iets te gaan doen. Vandaag weer een stukje hardgelopen! De route is vergroot met een kleine tweehonderd meter. Ik merk dat de tred weer wat soepeler wordt. In ieder geval zit er weer een zweefmoment in. Vooralsnog krijg ik van het hardlopen geen last van mijn rug en dat is fantastisch. Helemaal victoria is het nog niet; gisteren sjouwde ik met Merijn op mijn schouders tijdens een wandelingetje in Meijendel. Vanochtend had ik wat last van een onbestendig gevoel in het staartbeen. Maar het is zoveel erger geweest.

Ai, ander werk en dat betekent minder tijd voor sport én voor het bijhouden van dit blog. Een verslagje van de afgelopen anderhalve week. Hoogtepunt daarin is Boogies extreme, minpuntje is de rugpijn die ik - vorige maandag alweer – kreeg. Eerst daarover dan. Ik was zo blij dat ik tweemaal hardgelopen had zonder negatieve reactie. Daarom kwam het hard aan toen ik de fiets stalde in de fietsenstalling en een stekende pijn kreeg bij het vastmaken van het hangslot. De mentale impact was groter dan de pijn zelf. Het viel wel mee en na een paar dagen ging het weer weg. Wel blijft hangen dat het herstel (if any!) erg broos is. De vraag is of de nieuwe rugpijn een reactie is op het hardlopen of op zichzelf staat en het resultaat is van een rare houding bij het op slot zetten van de fiets? Positief is dat ik maandagavond weer een stukje gelopen heb zonder negatieve gevolgen (so far).

Boogies! Eindelijk weer eens een toertocht zonder regen. Het was prachtig; 160km lang. Het ging me overigens niet altijd even gemakkelijk af maar vooral van de klassieke finale, van Gulperberg tot Cauberg, heb ik genoten. En ik niet alleen. Jeroen fietst de laatste tijd opmerkelijk goed, voor Sean is het allemaal nieuw maar hij vindt het erg leuk en wellicht is hij nu ook besmet met het fietsvirus. Boogies was voor mij wel de afsluiting van het fietsseizoen voor wat betreft de grote tochten dan. Volgend jaar maart (deo volente en inshallah) melden we ons weer bij de Joop Zoetemelk classic.

Een nieuwe klus in Den Haag biedt mogelijkheden om meer fietskilometers te maken maar betekent ook dat ik geen gebruik meer kan maken van de sportfaciliteiten bij DUO. Ik ben nog een beetje zoekende. Ook al omdat er nu gewoon minder tijd is om te sporten. Ik probeer het bovenlijf intact te houden met wat push-ups. Bovendien heeft Sandra een spinning fiets gekocht. Zij belde net op dat de fiets geleverd is en de gehele zestig kilogram moet vanavond nog naar de zolder toe. Een workout op zichzelf.

En dat was dan - hoogstwaarschijnlijk - het laatste mooie weekend van de zomer. Een mooi weekend. Toen ik zaterdagochtend opstond had ik geen last van mijn rug. Fantastisch en reden om voorzichtig optimistisch te zijn. Zeker omdat ik vandaag weer een rondje heb gelopen. Iets meer dan vrijdagavond en ook zonder pauze. We gaan het zien, voorlopig - een paar uur nadien - heb ik nog nergens last vast. Het credo is om niet snel te gaan ook qua afstand om zo voorzichtig de grens van de belasting op te zoeken en er niet over te gaan. Afijn, zaterdagavond lekker met z'n vijven (qb staat niet op de foto) gegeten op het strand. Mexicaans biertje erbij. Prima. Althans tot aan het moment dat de maagkrampen begonnen. Mijn God. De 'salmonella flavoured hamburger' kwam er met veel geweld weer uit. Niet fijn maar zo blijf ik in ieder geval lekker op gewicht.

Op de strandtent ook al plannen gemaakt voor de komende maanden. Het fietsseizoen wordt aanstaande zaterdag met Boogies Extreme afgesloten. Wat dan? Hopelijk hardlopen. Dat is mijn grootste wens op sportgebied. Verder zoek ik nog een sportschool om een beetje te kunnen blijven trainen met gewichten én ik heb me ingeschreven voor een cursus schaatsen; tenslotte gaan we een geweldige winter tegemoet met veel natuurijs! Ook wil ik wat meer gaan mtb'en. Bij Hans Struick zag ik een poster waarop een clinic op het EK parcours in Zoetermeer wordt aangekondigd. Moet ik eigenlijk eens gaan doen. En lezen, lekker lezen. Gisteren werd het laatste boek van Ian Kershaw bezorgd. Ik lees graag non-fictie boeken over Geschiedenis en Politiek. Op deze verheug ik me heel erg. Het eerste hoofdstuk heb ik vandaag in de tuin gelezen nadat ik een had stukje had gelopen. Koffie met opgeklopte melk en de bonus aanbieding Côte d'Or chocolade erbij. Kiddo's met playmobil en barbiepop in de weer. Mooi hoor.

Er is eigenlijk niet zoveel te melden. De week stond in het teken van het herstellen van de velomediane. Twee dagen helemaal niets gedaan, afgezien van wat kleine wandelingen. Dinsdag op mijn werk een beetje roeien en squats. Helaas was dat voorlopig de laatste keer dat ik van deze unieke arbeidsvoorwaarde kon gebruikmaken. Ik doe tot het einde van het jaar een andere klus op het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Leuk, maar ik moet nu wel iets anders verzinnen om het verval te vertragen :-) Ik wil proberen om twee keer in de week met de fiets naar Den Haag te gaan, dat levert dan een goede veertig kilometer op. Ook zoek ik een prettige sportschool. Vandaag heb ik het bij Snowworld geprobeerd maar dat is me niet goed bevallen. Op zichzelf was de Bodypump les goed. Het was echter een hels kabaal in de zaal van (slechte) muziek en daarbij constant een aanstellerig gekreun van een aantal deelnemers. Veel plezier verder. Effectieve les maar ik pas. Verder zoeken. Heel spannend is dat ik net naar het winkelcentrum heb gerend. Chips halen voor de kids; één maal buggles en een zak Kaas-en-Paprika-Mix. Voor het eerst in maanden weer de hardloopschoenen aan. Heel voorzichtig om de druk op mijn rug zo klein mogelijk te houden. Niet eens joggen maar waggelen. Zalig. Onvoorstelbaar hoeveel zuurstof je nodig hebt om te rennen. Hijgen dus. Het voelt nu best goed. Als er morgen geen reactie is, betekent dit dat ik langzaam - heel langzaam- kan gaan opbouwen. Please.

Gisteren de velomediane 'Claudy Criquielion' met Jeroen en Sean. Nu een kleine kater omdat de ronde niet helemaal is gemaakt. Mijn teller bleef op 149km steken. Twintig kilometer gestolen, dat leek - en was - op dat moment een goed idee maar gedoucht en uitgerust kijk je daar toch anders tegen aan. Anyway, de Claudy is een fantastisch tocht, waarschijnlijk nog wel een slagje zwaarder dan de Sean Kelly we eerder deze maand ook in die contreien gereden hebben. De hellingen zijn langer en beslist steiler. Net als de afdalingen. Ik daal steeds beter, meer lef.  Het begon prima. Lekker klimmen. De benen voelden goed. Tot aan de eerste rustpauze, op 1/3 van het parcours, geen centje pijn. Vervelend genoeg leken daarna de hellingen steiler, de benen zwaarder en de kilometers langer. Hoe kan dat? Halverwege ging ieder zijns weg en we zagen elkaar pas bij de finish terug. Toch wel genoten? Reken maar! Mijn hoogtepunten: de klim van het kerkje van La Roche naar het parc Gibier, de eindeloze Côte de Beffe, de negen kilometer lange afdaling naar de finish in La Roche en (deze is voor de insiders.....) het centrum van Rendeaux! Bij de eindpunt nog onbeschaamd het diploma opgehaald. Op plaats 425 in mijn leeftijdscategorie. Diploma ligt nu overigens in een modderplasje op de parkeerplaats in La Roche; hoe symbolisch. Speciale aandacht voor de friet onderaan de Côte de Beffe. Toen waren de praatjes weer terug en zijn plannen gesmeed voor volgend jaar. De overnachting in het Chateau Rendeux boeken en dan graag revanche. Deo Volente.

UPDATE. Ik heb de hele dag geen zin in eten gehad. Vreemd want ik moet gisteren nogal wat calorieën verbruikt hebben. Wat koffie en een paar koekjes genomen. Eventjes een rondje gewandeld en dan voel je je spieren loskomen en de stijfheid verminderen. Bovendien net Sandra's 'kattebrokjes' van pasta en verse groenten gepresenteerd gekregen. Heerlijk. Het herstel zet lekker door. Plannen maken! Toch Boogies? En kan ik zo langzamerhand niet weer eens gaan hardlopen? Vragen, vragen.......en zoveel mogelijkheden..

Lekker gesport deze week. Twee keer fitness met daarin twintig minuten roeien voor de conditie wat krachtdingetjes. Ook één keer aan bodypump gedaan. Dat zijn allerlei oefeningen op muziek met een relatief klein gewicht maar met veel herhalingen. Dat beviel goed. De spierpijn in mijn benen geeft aan dat ik wel wat kracht kan gebruiken aldaar. Ik ga dat meer doen.

Vandaag nog wel 41km gefiets langs de vliet en Noord AA. Ik moet het fietsen bijhouden voor de grote (afsluiting van het fietsseizoen?) tocht door de Ardennen a.s. zaterdag: de Claudy Criquielion over 170km. Oeps. Spannend. Leuk. Het ging lekker. Als je alleen fiets heb je tocht de neiging om er een tijdrit van te maken, hetgeen de trainng heel intensief maakt. Snel weer thuis gekomen met de hele middag nog voor me. Eerst koffie met een fudge daarna even plat. Lekker.

Jammer, de vakantie is voorbij. Ik drink nu koffie in de tuin -het is eventjes droog- en bedenk dat de kinderen snel groot worden. Suzie gaat al naar groep 7 en qb zit daar vlak achter. Je merkthet ook aan de films die we 's-avonds zien. De kids blijven natuurlijk langer op en pakken dan het een en ander mee. Soms leuke films zoals 'chocolate' met Johnny 'jack sparrow' Depp en soms op het randje zoals Troy. Veel geweld en liefdescenes. Opvallend is dat qb opveert tijdens de gevechten en Suzie duidelijk onrustig wordt bij romantiek. Zit het klassieke patroon toch in de genen?

Gisteren heb ik door de stromende regen toch nog veertig kilometer gefietst. Het was geen momenr droog maar eigenlijk niet eens onaangenaam want de regen was werkelijk lauw-warm. Vanaf morgen op het werk weer wat fitnessen; roeien en halteren. Afgelopen donderdag ook naar de kraker geweest. Hij gaf aan dat ik de looptraining best weer kan hervatten. Het gaat namelijk redelijk goed met mijn rug. Geen last tijdens de normale bezigheden maar ik voel dat het herstel broos is. Ik ben dus bang om weer te gaan lopen en alweer een terugval te krijgen. Daarom wacht ik nog maar even tot September. Wel een beetje fietsen en de conditie met roeien op peil houden. Dan heel voorzichtig opbouwen. Elk signaal oppakken en niet forceren. ik heb al gekscherend tegen Jeroen gezegd dat ik volgend jaar de maraton van Berlijn wil doen. Hoop doet leven.

Gisteren was de Sean Kelly Classic in de Belgische Ardennen. Het lijkt wel of elke toertocht mooier is dan de vorige; deze was - voor mij - de beste tot nu toe. Ik denk dat het voor de anderen (zie foto: Rene, Marco, Jeroen, Sean en Jose ook mooi was. Een prachtig parcours via de hoogste, steilste en langste hellingen van de Ardennen. Ik had de laatste weken niet veel getraind. Afgelopen maandag wel met Sean 102 km gemaakt om te kijken of de jonge fysiek van mijn neefje dat wel ongeoefend aankon. Dat ging prima en dus ging hij mee naar Baraque de fraiture; het hoogste punt van de Belgische Ardennen en ook nog eens goed bereikbaar per auto. De nacht daarvoor in een prachtig kasteel geslapen: chateau de harze. Een aanrader voor de volgende keer. Half acht ontbijten en om negen uur stonden we bij het startpunt. De Vlaamse wielerbond heeft z'n zaakjes goed voor elkaar en al snel waren we ingeschreven en gingen op pad. Het was best fris en de lange mouwen waren nodig. Daarna kan ik het allemaal niet meer goed voor de geest halen. Veel draaien en keren en klimmen en dalen. Een paar highlights. De afdaling over een brede weg van wel acht kilometer lang. Ik ben geen held in dalen maar nu liep mijn snelheid op tot 57km/uur. Spannend. Zenuwachtig gedraal van Jeroen en ik beneden aan de Stockeu. Samen naar boven en terwijl we de helling burgemeester maakte, wandelde er een klein hondje op z'n gemak mee. Raar. Overigens haakte de hond af maar wij kwamen keurig boven. De laatste twintig kilometer waren ook memorabel. Die gingen van het laagste punt in de Ardennen naar het hoogste toe. Een lange niet al te steile klim waar dus geen einde aan komt. Op een mooi moment reden Sean en ik alleen en naast elkaar. Zwijgend en stoempend. We blijken identieke kuiten te hebben! De echte familiejuwelen. Naar de finish toe werd het steeds zwaarder. Op een gegeven moment kwam de snelheid niet meer boven de twaalf kilometer. Brandende dijen. Geweldig. Toen we bij de finish kwamen stond er al een biertje klaar. Nog een frietje en het leed was snel geleden. De plannen voor de volgende toertocht zijn alweer gemaakt. De foto's.

Een terugkerend punt is de overmoed. Oorspronkelijk wilden we de 130km plus Stockeu gaan doen. Gaandeweg bleek dat met onze fysiek en onder deze omstandigheden, een stevig honderd kilometer genoeg is. Ik weet het zeker, want ik voel het aan mijn benen.

Even een update. Veel is er niet te melden. Als er al iets is staat dat in de tweets. Ach ja, een expiriment om ook dat aspect van social media te onderzoeken. Belangrijk is om nu, meer dan ooit, voorzichtig te zijn met mijn rug. Aan de ene kant is het fijn dat er momenten zijn waarop de pijn weg is en ik alles kan doen. De waarheid is natuurlijk dat de pijn weg is maar de rug niet hersteld is. Want het gaat onmiddelijk mis als ik Merijn til, een stukje ga hardlopen of de voortuin met de hogedrukspuit poets. Gelukkig herstel ik dan weer snel en daar hou ik me voorlopig aan vast. Qua sporten beperk ik me tot fitness. Drie keer per week de afgelopen weken en ik heb het roeien ontdekt als veilige manier om de basisconditie op peil te houden. Ook lekker is het om een honkbal over te gooien met 'dokter' Quinten. Het maakt de rug los en is nog leuk ook.

Volgende week naar Italie! De eerste week zitten we in Finale Ligure. Een prima plek om te mountainbiken. Als er tijd voor is pak ik een rondje daar.

Een verschrikking. Ik kan het niet anders beschrijven. Na de Elfstedentocht had ik het even gehad met fietsen én mijn rug voelde wel weer lekker. Althans, goed genoeg om weer eens te gaan hardlopen. Mis. Na twee korte loopjes van twintig minuten ben ik terug bij af. Auw. Wat nu? Hardlopen uit m'n kop zetten? Een jaar rust? Schei toch uit! Nu al anderhalve week met een pijnlijke, stijve en vastzittende rug. Tot overmaat van ramp werd het twee dagen geleden nog erger toen ik met de kinderen ging zwemmen. Ik stond bovenop de hoge duikplank, zachtje wiebelen. Nou...de terugslag van de plank was niet zo zachtjes volgens de onderug. Als een blikseminslag! Naar beneden klimmen leek me nog erger dan springen maar heel even vreesde ik dat ik dan naar de bodem zou zakken en mijn benen niet kon gebruiken om te zwemmen. Ik vertrouwde op sterke armspieren en sprong. Viel reuze mee maar ik zit er nu maar mooi mee. Morgenochtend weer naar de kraker. Heeft lekker geholpen de afgelopen periode. Niet.

Hiernaast staat de beloning voor 240 km fietsen afgebeeld. Ik heb er gemengde gevoelens over. Jazeker, fantastisch dat we het gedaan hebben maar - mijn god - wat een klus. Het was lang, nat en er stond veel wind (windkracht 5). Die wind stond van Dokkum tot Stavoren stijf van voren. Beetje regen erbij..................Voor omroep Fryslân genoeg reden om deze episode tot de zwaarste in 99 jaar te kwalificeren. En wij waren erbij! Ondanks de motregen (niet meer droog geworden die dag) begon de dag prima. Komt ook vanwege de verzorging, waarover straks meer. Noordwaarts met een zuidwesten wind gaat nu eenmaal goed en we hadden al snel een groep te pakken met ons tempo. Af en toe op kop rijden en weer laten zakken. Machtig gevoel is dat om langs het peloton naar voren te schuiven om daar de boel aan te voeren. Om een uurtje of half negen koffie en appeltaart in Dokkum. Goede sfeer en veel publiek. Snel verder. Oeps, werken geblazen. In het begin gaat dat goed. Eigenlijk wel leuk want dan blijkt dat ik goed getraind ben. Je ziet het aan de groepjes waar je je aansluit. Gaandeweg wordt het zwaarder en tegen de tijd dat Balk is bereikt, is het beste er wel vanaf. Allang. Op de dijk langs het IJsselmeer eindelijk de wind niet recht voor maar van opzij. Maar zo makkelijk geven de elementen zich niet gewonnen. Geen wind maar harde regen. Een inzinking. Bij het binnenrijden van Stavoren wordt 'losing my religion' van REM gedraaid. Suzanne is dat nummer net op de gitaar aan het leren. Het sentiment veroorzaakt een brok in mijn keel. Doorrijden. En dan is de ellende voorbij. De laatste 35 kilometer gaan heerlijk. We hebben weer praatjes en de zon komt voorzichtig door. Het lijkt wel of we herstellen en dat terwijl we zeker 30 km/uur rijden. Om zes uur rijden we Bolsward binnen. Daar is de medaille en daar wacht een biertje. Tweehondervijfendertig kilometer. Volgend jaar weer? Ik weet het niet. Maandagavond wist ik zeker van niet maar nu is er alleen nog maar het heldendom dus waarom niet?

Wat zijn wij in de watten gelegd. Een prima slaapplaats in het tuinhuisje bij tante Trudel en oom Jean (van Marco). Op Zondagavond ontvangst met een biertje en de vraag hoeveel broodjes wij denken nodig te hebben en wat we erop willen. Fries suikerbrood erbij? Met roomboter toch? Het koffiezetapparaat wordt uit de keuken naar het tuinhuisje verplaatst zodat wij 's ochtend goed wakker konden worden. Gastvrij? Dacht het wel. Daarna eten bij Steve en Titia. Geen eenvoudige pasta maar een buffet met meerdere soorten en een barbecue. Stefaner Weizen erbij en afsluiten met een IJsvogel korenwijntje want dat is  goed voor de maag. foto's Zo leuk om te zien dat het goed met ze gaat in Friesland. Tante Trudel stond in Oudemirdum ook nog bij de stempelpost op ons te wachten. Met bananen en gevulde koeken.

Al met al toch een sportief hoogtepunt. Voorlopig geen tochten op het programma. Ik ga nu bekijken of ik het hardlopen weer een beetje kan oppakken en ga wat mountainbiken. Gisteravond - met stijve spieren -  getest hoe het met de rug is. Twintig minuten gerend. In bed voelde ik een onbestendig gevoel in het staartbeen maar gelukkig heb ik vandaag nergens last van. Morgen weer een keer.

De week tussen twee zware activiteiten. Niet te veel doen dus. Maar ook niet te weinig natuurlijk. Ik ben deze week maar liefst vier keer op de sportclub geweest. Drie keer voor fitness: beetje kracht en stabiliteitoefeningen voor de rug en een keertje spinnen. Op de foto's een indruk van de sportruimte bij DUO. Ik ben er heel blij mee. Wat een fantastische secundaire arbeidsvoorwaarde is dat. Tertiair zijn de leuke collega's. Zijn dat niet Jochem en Arno op de foto? Op de eerste foto staat Geoffrey van First One. Prima gozer. Grossiert in leuke en minder leuke tips: "langzamer laten zakken die halter en snel stoten", "Doe 'm zo eens.....dat voel je wel hé".

Overmorgen de Elfstedentocht. Ik zag net op het journaal dat er dan een beetje regen wordt verwacht en windkracht vier. Tja, is dat gunstig? Deze week is het idee ontstaan om de Sean Kelly Classic in de Ardennen   te gaan rijden. Dat zou voor Jeroen en mij de eerste keer Redoute zijn. Volgens 'de oude indiaan' op mijn werk is vooral de Stockeu te vrezen. Ach, als het niet gaat kan ik halverwege pauzeren en zeggen dat ik Merckx dan eer bewijs.

Maar eerst een paar dagen niets doen. De accu opladen voor mijn langste fietstocht ooit. Wat zal ik aan doen?

Perfecte uitvoering van de Bruckner

Zo, dat was wel wat, de tour de Namur. Onze eerste buitenlandse toertocht mag er zijn. Goede organisatie, buitengewoon relaxte deelnemers en een prachtig (zwaar) parcours. Kijk hier eens op runkeeper. De hellingen zijn langer dan ik ooit in vorige tochten heb beklommen maar het stijgingspercentage is dusdanig dat je lekker in het ritme kan komen. De fantasie gaat dan op de loop en hier en daar ben ik een speels duel aangegaan met onbekenden die mij voorbijgingen. Never say die! De conditie is goed, de training heeft resultaat gehad. Ik wil wel meer krachttraining doen om ook op de steilere stukken een zwaarder verzet te kunnen draaien. Het verschil tussen 'tegen de berg oprijden' of 'over de berg rijden' vertelde een deskundige collega mij. Jeroen heeft ook een prachtig rit gemaakt. Mooi om te zien hoe we twee verschillende types zijn in de heuvels. Bergop pak ik mijn meters maar in de afdaling moet ik lossen. Volgende week in het platte Friesland gebroederlijk de wind trotseren. De jongens die de Steven Rooks Classic deden hebben een mindere ervaring. Buis is in de afdaling van de Redoute gevallen omdat er iemand voor hem onderuit ging. Tand eruit, overal schaafwonden en "een gezicht alsof hij drie ronden tegen Rocky heeft gebokst". Hij is afgevoerd met de ambulance naar Luik en krijgt dus geen certificaat. Sterkte. Hoogtepunt van de tour de Namur was een wilde jacht op een groepje waarmee we een tijdje optrokken maar die ik moest laten gaan omdat mijn ketting eraf vloog tijdens het bijschakelen in een afdaling. Jeroen wachtte even op me en samen reden we op een prachtige groene weg langs een rivier Ourthe het gat moeiteloos dicht. Dieptepunt (maar toch ook mooi) was de laatste beklimming naar de citadel van Namen. Volkomen kapot bovenaan de helling. Ik kon niet eens van mijn fiets afstappen. Zo moe. En Jeroen kon me ook niet helpen. Hij zat al.

Positieve signalen uit de onderrug. Het lijkt een beetje beter te gaan maar ik vind het griezelig om dat te zeggen. Je weet immers nooit. Mogelijk hebben de stabiliteitsoefeningen effect. Geoffrey gaf me een bijzondere: de Bruckner. Een oefening waarbij heel veel spieren spant en strekt. Elke dag een keertje. Ik hoop zo dat ik na de Elfstedentocht voorzichtig kan gaan hardlopen. Zou mooi zijn. Please.

Verslag van de vorige sportweek. Daarin is eigenlijk niet zoveel gebeurd. Ik heb maar één maal gefitnest. Omdat ik voor een mooie cursus in Den Haag moest zijn, heb ik ook een paar woon-werk kilometers gemaakt 4*15km. Dat is alles. Gisteren dus geprobeerd om de doelstelling vol te maken. Het heilig vuur ontbrak. Ik had er niet zo'n zin in en ik heb 72 km weggetrapt. Er stond weer behoorlijk veel wind en die ben ik inmiddels spuugzat. Net als alleen fietsen. Om de verveling tegen te gaan had ik twee aflevering van 'holland doc' gepodcast. Vreemde gewaarwording om een documentaire te beluisteren tijdens het sporten. Een geweldig verhaal over een man die gefascineerd is door de bimbobox: een aapjesorkest dat voor een kwartje gaat spelen. Ik heb ze ook nog gezien. De documentaire nam me mee door Duitsland en Oostenrijk en dat was mooi wat een flink deel van de route was saai. Zie hier de gegevens. Één memorable moment. Muziek uit de bimbobox terwijl ik langs een archetypisch traditioneel hollands landschap (met molen) reed én - het mooiste - trompet muziek van James Last. Kan geen isostar tegenop. Nieuwe energie! Misschien een idee om tijdens de komende Eflstedentoch een partijtje James Last mee te nemen. Overigens is de doelstelling om voor de komende twee weekenden te trainen, bereikt. Fijn. Ardennen, ik kom eraan. Met fiets.  

Wat een prachtige sportweek was het. Elke dag wel iets gedaan met als klap op de vuurpijl 123 kilometer gefietst vandaag. De eerste drie dagen van de week heb ik wat aan fitness gedaan. Armen, benen en vooral gewerkt aan de stabiliteit van de core. Buikspieren en zo. Dit op aanraden van de chiropractor. De eerste fase in de behandeling van de rugpijn, waarin ik twee keer per week gekraakt werd, is voorbij en we gaan over naar een regime van één keer per twee weken. Weet niet helemaal wat ik ervan moet denken. Een wondermiddel is het zeker niet maar hoe zou mijn rug zijn zonder de behandelingen? Weet niet. Gisteren spinnen voor de conditie en vandaag dus lekker fietsen. Hier de runkeeper bewijsstukken. Eerst de kinderen naar school brengen en daarna snel starten. Was eerst van plan om koffie te drinken op Zandvoort maar had me ook voorgenomen om na 60 km terug te keren naar Zoetermeer. De kinderen werden voor de lunch door mijn ouders opgevangen (bedankt!) maar ik wilde ze wel in de middag ophalen. Dat is goed gelukt. Koffie gedronken in Noorwijkerhout en daar het enig minpuntje van de dag ervaren: waterige appeltaart. Echt jammer. Zonnetje en sterke espresso maakte wel wat goed. Nu een paar dagen niets doen. Nog twee weken voor de laatste 210 -123 = 87 km.

Mijn zwager Hans vierde gisteren zijn verjaardag. Mijn zwager woont in Breda en dat is dus een mooie gelegenheid om naar het Zuiden te gaan. Vorig jaar ook al gedaan en toen linea recta - via de Moerdijk - gereden. Dit jaar een milde omweg via de Lopikerwaard, Gorinchem en Raamsdonkerveer. Jeroen fietste mee. Gezellig. Ook hij kan de kilometers goed gebruiken. Hij is namelijk degene die mij de Elfstedentocht geflikt heeft. Half elf vertrokken uit Zoetermeer. Een makkie. Wind mee tot aan de Maas. Lucht genoeg om de bonuscultuur bij de banken te bespreken. Ik lees nu het  werkje van Kilian Wawoe over dat onderwerp. Boeiend, leerzaam. Ondanks de meegebrachte boterhammen toch een geweldige honger in de Betuwe gekregen maar op dat deel van de route is geen gemoedelijke uitspanning te vinden. Visioenen van appelgebak (slagroom!) en sterke koffie. Jeroen had ook last van de honger en werd er geweldig chagrijnig van. Er deugde niets van achtereenvolgens Sleeuwijk, Nieuwendijk en Hank. Toch nog een snackbar gevonden in Hank, de eigenaar heeft eerst ULO gedaan, daarna in de verzekering gewerkt en heeft nu een horeca gelegenheid (die gelukkig open was). Na een broodje ei, broodje schnitzel en een cola weer op de fiets gesprongen. Blijkt Breda nog maar 25 km verder te liggen. Afgestapt na 115 km en het laatste stukje van Ajax - Twente meegemaakt. Jammer dat Ajax kampioen geworden is anders was het een perfecte sportdag geweest. Hier de runkeeper data. Nog 325 - 115 = 210 km te gaan.

Da's mooi. Lekker sporten deze week. Op maandag weer eens de gewichten opgepakt met de nadruk op beenspieren en borst. Een fatsoenlijke squat is met mijn rugblessure nog niet mogelijk. Merkwaardigerwijs lunges wel. Ik heb dat altijd een vervelende oefening gevonden maar begin hier de charme nu wel van in te zien. Omdat ik niet kan hardlopen en daardoor toch wel een hart-intensieve training mis, heb ik me dinsdag op de zaak bij de spinningles gemeld. Best lekker en de volgende dag spierpijn. Blijkt dat het niet alleen de hartslag omhoog brengt maar dat je ook zwaarder pakt dan op de weg. Een goede krachttraining dus. Woensdagochtend in alle vroegte gaan zwemmen. Ook nu om lekker moe te worden. Je word er wel wakker van maar het is vreselijk naar zo vroeg. 's-Avonds een bijzondere sportbelevenis: "De man en zijn fiets" door Wilfried de Jong. Bedankt Jacqueline. Wat een held is die Wilfried en nog Feyenoorder ook! Vanochtend heb ik de week waardig afgesloten met een fietstochtje rondom Zoetermeer. Zie hier de runkeeper gegevens. Zevenenvijftig kilometer gemaakt dus tot het bereiken van de doelstelling nog 382 -57 = 325 km.

Vrijdagavond weer een rondje hardgelopen. Ik merk dat er weer een beetje souplesse in zit en ongemerkt ga ik toch weer wat sneller lopen. Te snel misschien want mijn rug voelt de volgende dag beslist niet lekker. Wat is wijsheid.............. Dit wordt de laatste week waarin ik twee keer in de week naar de chiropractor ga. Aanvankelijk was ik erg enthousiast maar ik moet na drie weken constateren dat er hooguit een minimale verbetering is. Gelukkig merk ik er niets van tijdens het fietsen. Lekker een rondje door het Westland. Niet mijn favoriete route maar gezien de wind wel verstandig (eerst tegen, daarna mee). Hier de runkeeper data. Zevenenzestig kilometer gefietst en dat betekent dat ik tot Hemelvaartsdag nog 449 - 67 = 382 km wil maken. Helaas is de vakantie voorbij dus het zal wel wat schipperen worden om de tijd te vinden.

Het blijft maar waaien. Niet te geloven zeg. Vandaag heb ik een rondje rondom Zoetermeer gemaakt en ik heb het idee dat er constant wind voor was. Ik voelde me wel sterk. Sinds kort heb ik een iphone en daar heb ik runkeeper op geïnstalleerd. Leuk om de runkeeper data te bekijken. Vooral de kaart. Ik ben benieuwd hoelang de batterijen het uithouden. Snel eens uittesten. Het betekent wel dat ik op weg ben om de doelstelling (vijfhonderd kilometer fietsen tot Hemelvaartsdag) te realiseren. De kop is eraf. Nog 449 km te gaan. Het is sowieso een mooie sportweek. Gisteravond nog twintig minuten gejogd om de rug te checken en de hartslag een beetje omhoog te jagen.

Ik twijfelde gisteravond nog wel even omdat ik die ochtend door een onverwachte beweging weer een stapje terug moest in de genezing van de rug. Op zichzelf een lachwekkende slapstick situatie want ik struikelde met een dienblad vol koffie, brownies, gevulde koeken en frisdrank over een losse plank van een strandtent op Bloemendaal. Met kunst en vliegwerk wist ik het blad toch nog plat op, nota bene, ons eigen tafeltje te krijgen, schuim van de cappuccino gemorst de schoteltjes en de koeken doordrenkt met cassis. Hilariteit alom. Ik voelde het direct, shit. In de loop van de dag trok het gelukkig een beetje weg. Morgen weer naar de kraker.

Auw, benen verbrand. Verraderlijk weertje vandaag. Eerst naar de chiropractor geweest en daarna een flink stuk gefietst met de korte broek en lange mouwen. Omdat het nogal koud aanvoelde vanochtend dacht ik er niet aan om me in te smeren en dat is stom want ik heb van elf tot vijf op de fietst gezeten. In de zon. Mooie tocht door het groene hart gemaakt. Eerst naar Bodegraven, daarna via Woerden naar Vinkeveen en terug via ter Aar. Honderddertig kilometer op de teller. De eerste helft was behoorlijk pittig, tegen de wind in. Het vlakke polderlandschap en de lucht konden niet Holllandser zijn. Na zo'n zestig kilometer tegenwind was het beste er wel vanaf. Merkwaardig dat ik de pauze steeds blijf uitstellen en dat merkte ik goed in Vinkeveen. Toen ik afstapte bij een AH trilde ik op mijn benen. Honger. Een mueslireep, vier meegenomen boterhammen en een AA drink later ging het wel weer. Een mars achter de hand voor later. Daarna ging het echt lekker. Bijna de hele weg de wind in de rug. Grote blad op en malen maar. Eigenlijk is dat deel van de route niet zo mooi omdat hete vooral langs verkeerswegen loopt maar de fietspaden zijn superstrak en lopen als een trein. Op een gegeven moment slaat de verveling wel een beetje toe. Alleen is maar alleen ten slotte. Maar geen mogelijkheid om je te verschuilen en het is dus een hele goede training. Hoezo, wat nou training? Hier gaat het om. Genieten was het.

Ik zie op tegen de Elfstedentocht van 240 km. De eerste week van Juli heb ik de Elfstedentocht en de Tour de Namur staan. Om goed aan de start te verschijnen heb ik me voorgenomen om deze maand 500 km te gaan fietsen. Ambitieus, ik weet het maar het stellen van een doelstelling werkt meestal goed bij me. Dus 0 down, 500 to go.    

Tamme sportweek. Ik ben twee weken vrij en dat is vooral relaxen en lekker bij elkaar zijn. Niet veel sporten dus. Alleen dit weekend een keertje hardgelopen (gejogd). Twintig minuten in een sukkeldrafje. Ik ben nu vijf keer gekraakt en het leek de chiropracticus een goed moment om eens te testen of het doel (pijnvrij hardlopen) in zicht komt. Het mag ook wel weer eens. Ik voel me vetter en dikker worden. Omdat we bijna elke dag op pad zijn, eten we vaak buiten de deur en dat is eerder patat dan aardappelen, groenten en jus. Bovendien is zo'n vrije week met z'n vijven  één groot feest en dus is er veel koffie met gebak.Volgende week weer wat discipline opbrengen. Op zich ben ik niet ontevreden over de test. Tijdens het lopen doet het wel wat pijn en het gaat zeker niet soepel maar heerlijk is het wel. Hoewel het een loopje van niets was, merkte ik dat lopen intensief is: hijgen, zweten en spierpijn. Zo hoort het. Ik had voor vandaag nog een loopje gepland maar helaas voelde het vanochtend niet goed genoeg om nog eens te gaan lopen. Daarom vanavond maar weer twaalf kilometer geskeelerd. De wind maakte het een goede training.

Alweer een tijdje geleden dat ik iets geschreven heb. En inderdaad, het is nogal rustig is op het sportfront. Dat komt omdat de tuin alle energie opslokt én ook nog eens zorgt voor een fikse rugpijn. Zodoende heb ik al vijf weken niet hardgelopen. En dat mis ik enorm, vooral nu het langer licht blijft. Een avondloop door het balijbos blijft zo mooi. Ik probeer om een beetje in conditie te blijven met skeeleren maar dat is het niet echt. Althans om de conditie op peil te houden. Het is simpelweg niet intensief genoeg. Wel leuk. Voor de rest slaag ik erin om twee keer in de week te fitnessen. En gisteren de bultentocht. Een fietsrit van 140 kilometer over de Utrechtse heuvelrug en langs de rijn. Startpunt Driebergen en keerpunt Oosterbeek. We waren met z'n zessen: Jeroen, Anne, Jelle, Rene en Jochem. Op papier een mooie groepje om in de luwte mee te rijden maar dat viel vies tegen. Jeroen en ik konden het tempo niet lang volhouden. Even vooraan melden om de eer te redden en daarna afzakken en in het eigen tempo gaan rijden dan maar. Mooie hellingen. Niet te lang en te steil. Goed genoeg om de fantasie te gebruiken: gisteren was ik Andy Schleck. Mijn finest hour was op de Grebbedijk. Stoempen in de b-groep maar wel vooraan en niemand kon overpakken. Lekker hoor. Het vervolg op de Grebbeberg leert dat er nog veel getraind moet worden. Ik heb er nu al zin an.

Met de rugpijn gaat het de goede kant op. Eerst omdat de tuin klaar is en er geen steen maar gesjouwd hoeft te worden en bovendien heb ik een chiropractor gezocht. Vorige week ben ik er twee geweest en het voelt spectaculair. Jammer genoeg is de pijn snel terug maar dat komt waarschijnlijk omdat ik dan weer in de tuin ga werken. Dat hoeft nu niet meer en ik hoop dat het deze week goed gaat komen. We zien wel.  

Mooie sportweek geweest. Twee keer fitness en gisteren een klein stukje gefietst. Tussen alle weekenddingetjes door 42 kilometer rondom Vlietlanden gemaakt. Ging ontzettend goed, mooi tempo. Ik ga meer van deze kleine tochtjes maken. Vorig jaar heb ik vooral lange tochten gemaakt en dan ben je al snel een paar uur kwijt. Omdat ik nog steeds niet kan hardlopen heb ik als alternatief de skeelers eens van zolder gehaald. Woensdag eerst naar het werk en terug en vanavond een ritje van veertig minuten. Lekker hoor. Ondergaande zon en fazanten. Skeeleren haalt het niet bij lopen maar het moet maar.

Stukkie gefietst met Jeroen. Zo'n 76 km in prachtig weer. Er stond toch wel wat wind daarom besloten we eerst naar het Zuiden te gaan, met de wind voor. Dan is dan een nieuwe route. Eigenlijk niet de leukste. Eerst naar Pijnacker, dan door naar Maassluis en via Maasland terug langs de Rotte. Ging goed. Geen enkele keer gepauzeerd en met een prima gemiddelde. Het venijn zat 'm toch in de staart omdat de wind inmiddels gedraaid was en met zestig kilometer inde benen gaat het dan toch stroef. De beloning mocht er zijn. Toen ik de fiets in de schuur gezet had hoorde ik de - Belgische - ijscoman het pleintje op komen. Een hoorntje peer, hazelnoot en slagroom. Lekker. Daarna patat gehaald. Geen slechte dag. Helemaal niet.
Met de rug gaat het wisselend. Afgelopen vrijdag heb samen met met Pa (Tachtig jaar!) het grootst deel van de schutting gesloopt en weggebracht. Dat voel ik onmiddellijk in mijn rug, die ouwe trouwens ook bekende hij me vanochtend. De ervaring van de afgelopen vier weken is dat dat afneemt totdat ik weer iets aan de tuin ga doen. Volgend weekend nog één keer klussen en dan is het klaar. Rugpijn laten zakken en dan hoop ik weer wat te kunnen gaan hardlopen. Graag zelfs.

Spontane actie vandaag. Ik heb de middag vrij genomen om te fietsen. Wel een lange broek aan want het weer was niet zo goed als de afgelopen dagen. Sterker nog, veel wind. Eerst overwoog ik een rondje Westland om zo de wind mee te hebben op het laatste deel. Maar het stuk door - mijn geliefde - Den Haag staat me geweldig tegen en dus maar weer noordwaarts. Het is de ronde Hazerswoude - Woubrugge - Alphen a/d Rijn - Bodegraven - Boskoop geworden. Razendsnel van start, "die Elfstedentocht wordt een makkie", daarna de terugval met de wind voor. Allemachtig, er is niet genoeg getraind en waar ligt die brug over de oude Rijn ook alweer? Is dat Bodegraven of Boskoop. Ik gok Bodegraven. Mis. Shit, toch Boskoop. Omgereden en het gaat ook nog regenen. Hongerklop in de polder maar ik heb gelukkig een isostar reep bij me.Tropical fruit! Tijdens het kauwen gaat de moraal al omhoog. Hongerklop zit in de kop? De laatste kilometers gaan prima. In totaal 94 kilometer gereden.

Wat een doffe ellende. Omdat de test  met lopen afgelopen week was geslaagd - althans, niet beter en niet slechter - heb ik gisteren weer een stukje hardgelopen. In een matig tempo een kleine vijf kilometer. Eigenlijk was het heerlijk, soms een onbestendig gevoel in de onderrug maar weinig last. Dat kwam later! Vanochtend was de pijn enorm. Niet bukken, niet tillen. Auw, stom, stom, stom. Diclofinac en tramadol tegelijk innemen dan maar. Ben ontzettend bang dat dit een terugval van weken wordt. Ook de geplande fietstocht voor vandaag ging niet door. De voorbereiding voor het fietsseizoen  valt volkomen in duigen. De planning moet sowieso herzien worden. Limburgs Mooiste gaat dit jaar niet door. Schoonouders zijn dan 50 jaar getrouwd. Jammer, maar zij konden dat toentertijd ook niet weten. Vorige week toch nog twee keer aan krachttraining gedaan en ik hoop dat dat deze week ook gaat lukken. Fingers crossed.

Net terug van twintig minuten hardlopen. Ik hoop hiermee te voorkomen dat de opgebouwde conditie al te veel achteruitgaat én het is een testje voor de rug. Een beetje pijn tijdens het lopen maar morgen zal echt blijken hoe het ermee voor staat. Overigens is de avond voor mij de beste tijd om te lopen.

Rugpijn negeren en de activiteiten hierop aanpassen, dat is de huidige modus. Het schiet namelijk niet erg op en ik loop dus niet. Donderdag lekker aan krachttraining gedaan en vandaag een stukje gefietst. Zo'n kleine veertig kilometer dit keer. Oké, de afstand is niet indrukwekkend maar ik merk dat het gemakkelijker gaat. Ik vergelijk de rit van vorige week dan met de rit van vandaag. Prima. Ik hoop zo dat ik deze week weer wat kan gaan hardlopen!  

Gisteren weer een tocht op de racefiets gemaakt. Met Jeroen afgesproken bij Meijendal voor een bakkie en daarna verder door de duinen naar Noordwijk. Er stond een stevige wind tegen en die heuveltjes zijn op dit moment in het seizoen best wel pittig. Maar dat moet ook want de conditie moet beter. Al was het alleen maar omdat ik de hele avond voor pampus op de bank gelegen heb. Nou ja, eerst nog even met QB naar de voetbaltraining geweest en slingers voor mijn jarige jongste opghangen. Die 76km hakken er goed in maar wat een leuke sport is het toch. Met de rug gaat het beter maar het schiet niet op. Geen last op de fiets en ik ben benieuwd of ik er een beetje mee kan hardlopen. Morgen maar eens kijken, het is zo jammer als de vorderingen van afgelopen weken verloren gaan.

"Oude liefde roest niet maar er komt wel een beetje schimmel op." Dat kwam in me op toen ik vandaag, voor het eerst dit jaar, weer op de racert klom. Wat een heerlijke fiets is die focus toch! Mens en machine versmolten tot een effectief bewegingsvehicel. 30 km later was er niets meer van effectief bewegen over, stoempen en werken. De racefiets had de hele winter in de vochtige schuur gestaan en er zit werkelijk schimmel op en de klikpedalen roesten. Maar het fietsseizoen is begonnen. Een tochtje rondom de rottemeren van 38 km. Ik merk dat  het wel goed zit met de conditie want het ging heerlijk maar er moet weer behoorlijk getraind worden. Nog een tijdje was het beste er wel vanaf en de rest van de dag was ik intens moe. Wat een prachtige zware sport is dit toch.

Vorige week heb ik niets gedaan. Ik heb de tuin uitgeruimd en daarbij zeer onverstandig getild. Niet vanuit de benen maar met de onderrug. Al 8 dagen rugpijn maar het gaat beter anders had ik natuurlijk niet kunnen fietsen. Ik hoop weer een keer te kunnen hardlopen deze week. Overigens was vandaag de CPC.......

Woon-werk verkeer per hardloopschoen. Vandaag wat eerder vertrokken om elf hele kilometers door het grijze landschap te lopen. Het was behoorlijk koud ondanks handschoenen en muts. 11 km in 57 min is heel behoorlijk en in lijn met de vorige week: 5:18 km/min. Het blijft een hele afstand en - zoals eerder gezegd - nog eens tien kilometer verder in dit tempo lijkt me onmogelijk. Fascinerend dat je tot nieuwe inzichten komt tijdens het lopen. Ik probeer de Lean filosofie enigszin in ons bedrijf te introduceren maar realiseer de beperking die ik vanuit mijn positie nu eenmaal heb om mensen iets op te leggen. De runner in mij gaf aan dat een 'blauwe' procedurele aanpak dus nooit zal werken. Een 'groene' verandering gericht op cultuur en innovatie maakt daarentegen wel eens kans. Voor sporten geldt ook zoiets denk ik. Hardlopen domweg omdat dat volgens het schema moet werkt ook niet. Wanneer sporten in je systeem zit vanuit overtuiging - gezondheid, ijdelheid, plezier - maakt dat je de natte weg op gaat en de koude wind trotseert. Of dat je straks gewoon Jeroen en Anne voor wil zijn op de flanken van Les Waides? Dat laatste is het eigenlijk.