Wat een doffe ellende. Omdat de test  met lopen afgelopen week was geslaagd - althans, niet beter en niet slechter - heb ik gisteren weer een stukje hardgelopen. In een matig tempo een kleine vijf kilometer. Eigenlijk was het heerlijk, soms een onbestendig gevoel in de onderrug maar weinig last. Dat kwam later! Vanochtend was de pijn enorm. Niet bukken, niet tillen. Auw, stom, stom, stom. Diclofinac en tramadol tegelijk innemen dan maar. Ben ontzettend bang dat dit een terugval van weken wordt. Ook de geplande fietstocht voor vandaag ging niet door. De voorbereiding voor het fietsseizoen  valt volkomen in duigen. De planning moet sowieso herzien worden. Limburgs Mooiste gaat dit jaar niet door. Schoonouders zijn dan 50 jaar getrouwd. Jammer, maar zij konden dat toentertijd ook niet weten. Vorige week toch nog twee keer aan krachttraining gedaan en ik hoop dat dat deze week ook gaat lukken. Fingers crossed.