Rollercoaster. Ups and downs. Na de sombere post van vorige week, gaat het toch wel goed. Het is fantastisch weer en het fietsten naar het werk is - vooral 's middags - heerlijk. Daarnaast, met samengeknepen billen, toch wat hardgelopen. Blijft eng maar tot nu toe is er geen verkeerde reactie die rechtstreeks te herleiden is tot hardlopen. De rug blijft wel stijf en pijnlijk. De pijn lijkt er inmiddels een beetje bij te horen. Helaas.
Ik heb een abonnement bij move4life afgesloten. Deze week al tweemaal getraind. Heerlijk geroeid en wat krachttraining voor borst en schouders. Er is een fysiotherapeut aan de club verbonden en daar ga ik eens wat specifieke begeleiding vragen voor oefeningen die rugpijn kunnen voorkomen. Na wat zware non-fictie boeken lees ik nu wat luchtiger werk. Nou ja, hoe luchtig kan Houellebecq zijn? Mooi boek maar de sensatie van 'elementaire deeltjes' ervaar ik (nog) niet. Er komen nog een paar mooie dagen aan dus ik ga het boek deze week nog uitlezen in de tuin. Glaasje wijn erbij en een toastje met de door Suzanne gemaakte kruidenboter.

Back to square one. Juist toen ik blij verrast was omdat ik zonder rugpijn kan hardlopen, ging het gisterochtend weer mis. Een broek opvouwen op het bed; dat is alles wat er nodig is om opnieuw te verrekken van de pijn. Spit. Auw. Hoe kan dat nou? Er zijn volgens mij drie mogelijke aanleidingen:

1. Zondagochtend én Maandagavond een rondje van 2.1 kilometer gelopen;
2. Zaterdagmiddag heb ik met Merijntje op mijn nek door het mulle zand van Meijendel gewandeld;
3. Dinsdagavond thuis wat met gewichten getraind. De schouderoefeningen boven mijn hoofd voelde toen al niet lekker voor m’n rug.

Wie het weer mag het zeggen. Nu doe ik het rustig aan en ik voel al dat het beter gaat. Deze week wel weer drie keer naar mijn werk gefietst. Zolang het fietsten nog gaat……

Geen nieuws. Woon-werk verkeer is prima. Het neemt alleen zoveel tijd in beslag dat er dan vrij weinig van krachttraining komt. Ik wil daarom perse deze week een sportschool selecteren om minimaal één maal per week iets te gaan doen. Vandaag weer een stukje hardgelopen! De route is vergroot met een kleine tweehonderd meter. Ik merk dat de tred weer wat soepeler wordt. In ieder geval zit er weer een zweefmoment in. Vooralsnog krijg ik van het hardlopen geen last van mijn rug en dat is fantastisch. Helemaal victoria is het nog niet; gisteren sjouwde ik met Merijn op mijn schouders tijdens een wandelingetje in Meijendel. Vanochtend had ik wat last van een onbestendig gevoel in het staartbeen. Maar het is zoveel erger geweest.

Ai, ander werk en dat betekent minder tijd voor sport én voor het bijhouden van dit blog. Een verslagje van de afgelopen anderhalve week. Hoogtepunt daarin is Boogies extreme, minpuntje is de rugpijn die ik - vorige maandag alweer – kreeg. Eerst daarover dan. Ik was zo blij dat ik tweemaal hardgelopen had zonder negatieve reactie. Daarom kwam het hard aan toen ik de fiets stalde in de fietsenstalling en een stekende pijn kreeg bij het vastmaken van het hangslot. De mentale impact was groter dan de pijn zelf. Het viel wel mee en na een paar dagen ging het weer weg. Wel blijft hangen dat het herstel (if any!) erg broos is. De vraag is of de nieuwe rugpijn een reactie is op het hardlopen of op zichzelf staat en het resultaat is van een rare houding bij het op slot zetten van de fiets? Positief is dat ik maandagavond weer een stukje gelopen heb zonder negatieve gevolgen (so far).

Boogies! Eindelijk weer eens een toertocht zonder regen. Het was prachtig; 160km lang. Het ging me overigens niet altijd even gemakkelijk af maar vooral van de klassieke finale, van Gulperberg tot Cauberg, heb ik genoten. En ik niet alleen. Jeroen fietst de laatste tijd opmerkelijk goed, voor Sean is het allemaal nieuw maar hij vindt het erg leuk en wellicht is hij nu ook besmet met het fietsvirus. Boogies was voor mij wel de afsluiting van het fietsseizoen voor wat betreft de grote tochten dan. Volgend jaar maart (deo volente en inshallah) melden we ons weer bij de Joop Zoetemelk classic.

Een nieuwe klus in Den Haag biedt mogelijkheden om meer fietskilometers te maken maar betekent ook dat ik geen gebruik meer kan maken van de sportfaciliteiten bij DUO. Ik ben nog een beetje zoekende. Ook al omdat er nu gewoon minder tijd is om te sporten. Ik probeer het bovenlijf intact te houden met wat push-ups. Bovendien heeft Sandra een spinning fiets gekocht. Zij belde net op dat de fiets geleverd is en de gehele zestig kilogram moet vanavond nog naar de zolder toe. Een workout op zichzelf.

En dat was dan - hoogstwaarschijnlijk - het laatste mooie weekend van de zomer. Een mooi weekend. Toen ik zaterdagochtend opstond had ik geen last van mijn rug. Fantastisch en reden om voorzichtig optimistisch te zijn. Zeker omdat ik vandaag weer een rondje heb gelopen. Iets meer dan vrijdagavond en ook zonder pauze. We gaan het zien, voorlopig - een paar uur nadien - heb ik nog nergens last vast. Het credo is om niet snel te gaan ook qua afstand om zo voorzichtig de grens van de belasting op te zoeken en er niet over te gaan. Afijn, zaterdagavond lekker met z'n vijven (qb staat niet op de foto) gegeten op het strand. Mexicaans biertje erbij. Prima. Althans tot aan het moment dat de maagkrampen begonnen. Mijn God. De 'salmonella flavoured hamburger' kwam er met veel geweld weer uit. Niet fijn maar zo blijf ik in ieder geval lekker op gewicht.

Op de strandtent ook al plannen gemaakt voor de komende maanden. Het fietsseizoen wordt aanstaande zaterdag met Boogies Extreme afgesloten. Wat dan? Hopelijk hardlopen. Dat is mijn grootste wens op sportgebied. Verder zoek ik nog een sportschool om een beetje te kunnen blijven trainen met gewichten én ik heb me ingeschreven voor een cursus schaatsen; tenslotte gaan we een geweldige winter tegemoet met veel natuurijs! Ook wil ik wat meer gaan mtb'en. Bij Hans Struick zag ik een poster waarop een clinic op het EK parcours in Zoetermeer wordt aangekondigd. Moet ik eigenlijk eens gaan doen. En lezen, lekker lezen. Gisteren werd het laatste boek van Ian Kershaw bezorgd. Ik lees graag non-fictie boeken over Geschiedenis en Politiek. Op deze verheug ik me heel erg. Het eerste hoofdstuk heb ik vandaag in de tuin gelezen nadat ik een had stukje had gelopen. Koffie met opgeklopte melk en de bonus aanbieding Côte d'Or chocolade erbij. Kiddo's met playmobil en barbiepop in de weer. Mooi hoor.

Er is eigenlijk niet zoveel te melden. De week stond in het teken van het herstellen van de velomediane. Twee dagen helemaal niets gedaan, afgezien van wat kleine wandelingen. Dinsdag op mijn werk een beetje roeien en squats. Helaas was dat voorlopig de laatste keer dat ik van deze unieke arbeidsvoorwaarde kon gebruikmaken. Ik doe tot het einde van het jaar een andere klus op het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Leuk, maar ik moet nu wel iets anders verzinnen om het verval te vertragen :-) Ik wil proberen om twee keer in de week met de fiets naar Den Haag te gaan, dat levert dan een goede veertig kilometer op. Ook zoek ik een prettige sportschool. Vandaag heb ik het bij Snowworld geprobeerd maar dat is me niet goed bevallen. Op zichzelf was de Bodypump les goed. Het was echter een hels kabaal in de zaal van (slechte) muziek en daarbij constant een aanstellerig gekreun van een aantal deelnemers. Veel plezier verder. Effectieve les maar ik pas. Verder zoeken. Heel spannend is dat ik net naar het winkelcentrum heb gerend. Chips halen voor de kids; één maal buggles en een zak Kaas-en-Paprika-Mix. Voor het eerst in maanden weer de hardloopschoenen aan. Heel voorzichtig om de druk op mijn rug zo klein mogelijk te houden. Niet eens joggen maar waggelen. Zalig. Onvoorstelbaar hoeveel zuurstof je nodig hebt om te rennen. Hijgen dus. Het voelt nu best goed. Als er morgen geen reactie is, betekent dit dat ik langzaam - heel langzaam- kan gaan opbouwen. Please.