Klaar. 2011 was een raar sportjaar. Mijn rugblessure heeft het sporten behoorlijk getekend waardoor er nauwelijks is hardgelopen en op de ATB gereden. Wel heb ik meer dan ooit gefietst en we hebben prachtige tourtochten gemaakt met hoogtepunten in de Ardennen. Wat ben ik nu blij dat het met hardlopen de goede kant op gaat. Gisteren de nieuwe mijlpaal van 9km gehaald in een prima tempo. Ik blijf het heel voorzichtig opbouwen. Hier en daar verschijnen – en verdwijnen gelukkig – alweer allerlei pijntjes die blijkbaar bij het hardlopen horen: boven de rechterknie, op de linkerknie, stijve achillespezen. Maar wat is het toch fantastisch om door het bos te lopen, gisteravond bij het vallen van de avond vloog een uil voor me uit. Boven het weiland een zwerm vogels die een bal vormden en synchroon vlogen, het deed me denken aan een grote school vis.Het is lang geleden dat ik heb gedoken trouwens. Omdat ik de laatste tijd toch wat eenzijdig beweeg ben ik vanochtend op de spinfiets geklommen. Enorm gezweet. Ik ga dat vaker doen want het is gemakkelijk en heel effectief. De workout begon met drie nummers van Air's Moon Safari. Daarna de retro van de Editors en de orginelen van Joy Division. De afsluiter was een nummer dat al dagen door mijn hoofd spookt: 'Iedere stap vooruit' van de musical Droomvlucht. Ik ben beslist geen musical liefhebber maar toen ik zag hoe mijn drie jonkies hierop reageerden toen we deze week naar de winterefteling gingen, was ik verkocht. Dan is alles mooi en ik zat soms met sentimentele tranen in de zaal. Ja, de tekstschrijver kan zich meten met de grootste filosofen lijkt het dan: 'Soms weet je niet waarvan de reis vertrok. Vaker ken je de bestemming niet. Altijd verandert elke stap de plek die je achter liet...........' Mooi toch? Eens kijken of Joseph Heller dat in Catch-22 mooier kan verwoorden. Dat iis een mooi boek voor de rest van de vakantie. Het boek over Generatie Z gaat na een sterk begin als een nachtkaars uit. Een hele generatie wordt gegeneraliseerd (haha) en wordt door de auteurs verondersteld één homogene groep met een gedeelde toekomstbeeld te zijn. Op zichzelf een prima toekomst maar ik ben bang dat de dit de droomtoekomst van de auteurs zelf is, vast ook van een deel van de kids maar echt niet van allemaal. Verschillen tussen landen, welvaartsniveau's, religies en sociale omgevingen lijken - volgens de schrijvers - te verdwijnen in de universele wereld van twitter en facebook. Jammer maar vanwege het eerste deel geen verkwistte tijd.

Overigens is mijn droomvlucht een retourtje Glascow om daar met qb en mijn pa de wedstrijd Celtic vs Glascow Rangers te bekijken. Wie weet komt het er nog van................

Na twee rustige kerstdagen heb ik vandaag weer een rondje van 8,3km gelopen. Het ging in het begin enorm moeizaam; hartslag veel te hoog en de 'tweede adem' wilde maar niet komen. Ik liep met de runkeeper en kreeg dus om de vijf minuten een tussenstand waaruit bleek dat ik inderdaad minder goed liep dan bij de vorige training. Aan de ene kant is die real-time-coach stimulerend maar het jaagt je ook wel wat op waardoor je niet van het rennen geniet. Ik besloot de prestatie te laten voor wat het is en genoot van het Balijbos en de vogelplas én ging als vanzelf fantaseren over de marathon. Wie zegt dat een bos in de winter niet mooi is? Het was overigens 12 graden, waar blijft de - door Geenstijl.nl voorspelde - horrorwinter toch? Thuisgekomen goed stretchen en wat push-ups en daarna een supergezonde lunch met muesli, vers en gedroogd fruit en zuivel. Je voelt dat het goed voor je is zo na de kerstdagen. Als het droog blijft ga ik overmorgen eens kijken op het mtb parcours. Zin an.

Ik heb het eboek 'Generatie Z' gekocht en ben daar gisteren in begonnen. Het boek verhaalt over de generatie van mijn kinderen: hoe zij denken en hoe zij de toekomst gaan vormgeven wanneer ze ons na 2020 op de arbeidsmarkt gaan vervangen. Veel aandacht daarbij voor wat social media voor die kids betekent en hoe dat de wereld zal gaan beïnvloeden. Het belangrijkste inzicht tot nu toe is dat ik een oude zeur ben die zeer sceptisch tegen de volgende generatie staat. Belangrijk dus om dit boek te lezen want ik heb drie Z'ers in huis.

Kerstavond. We maken ons op om naar een - vroege - nachtmis te gaan. Daarna gaan we met z'n vijven de all-you-need-is-love special bekijken. Ach ja, inmiddels heb ik wel door dat ik een man van de tradities ben. Conservatief misschien wel. Allerminst conservatief zijn mijn vorderingen op het loop-front. Deze week heb ik weer twee maal (ruim) acht kilometer gelopen en ik heb nog steeds geen last van mijn rug. Yes. De tred wordt steeds soepeler en de gemiddelde snelheid gaat langzaam wat omhoog. Dat smaakt naar meer maar ik realiseer me dat ik volgend jaar een missie heb, een heuse marathon, en dat ik vooral langzaam moet opbouwen om blessures te voorkomen. Ik zal me daarom niet laten opnaaien door te vroege ambities. De komende dagen doe ik waarschijnlijk niets aan sport. Heerlijk (toch?). Gisteravond wilde ik een boek uit de bibliotheek halen over de marathon om die dan onder de kerstboom te lezen maar ik kwam 'de Relishow' van Arie Boomsma tegen. Ik werd daar erg nieuwsgierig van. Tot nu toe vind ik het zeer vermakelijk. Het boek leest als als een werkje van Mart Smeets op een Italiaans strand. Misschien zit er wat te veel ironie en zelfspot in alsof Arie zich ergens voor wil verantwoorden. Ik ben in dat verband trouwens benieuwd of er vanavond tijdens de mis nog iets over het misbruik in de RKK gezegd wordt. Een priester die nadrukkelijk spreekt over een kindje zal zich neem ik aan niet erg gemakkelijk voelen. Fijne Kerstdagen!!

Er is meer dan één reden waarom ik de afgelopen week niet zo gek veel heb gesport. De operaties van mijn moeder en zus kosten veel energie. Gelukkig lijkt het alsof het met mijn moeder de goede kant op gaat. Mijn zus moet nog een pittige strijd voeren, zwaarder dan welke sportieve uitdaging dan ook. Dat maakt het maken van plannen voor sportjaar 2012 wel wat wrang eigenlijk. De planning hiervoor begint al wat vorm te krijgen, binnenkort meer daarover. Ik geniet er momenteel intens van om weer wat te kunnen hardlopen. Woensdag 7,4km en vandaag een nieuwe mijlpaal van 8km (in 44min). Ik blijf heel voorzichtig opbouwen, snelheid is nu even niet belangrijk. Het versterken van spieren en pezen is dat wel want voor volgend jaar heb ik het ambitieuze plan om een marathon te lopen. Het plan ontstond vanuit pure romantiek ;-) Vijfentwintig jaar geleden gingen Sandra en ik voor het eerst samen op vakantie. Bestemming Berlijn. We zagen daar de Berlijnse marathon. Mooie gelegenheid om vijfentwintig jaar later zelf eens te lopen. Daarna zijn we nog twee maal naar de stad geweest, ik vind het geweldig daar. Rennen dus. In een mooi shirtje met een foto van Sandra erop. Rode roos tussen mijn tanden. Het programma Memories van KRO zou er aan mooi item van kunnen maken. Afijn, het loopt anders want toen ik het verhaal aan Jeroen vertelde, beet Sandra me toe dat het verhaal niet klopt: “Er was helemaal geen marathon toen”. Huhh!??! Het was namelijk de proloog van de Tour de France. Ze heeft gelijk. Hoe is het toch mogelijk dat een mens zichzelf zo voor de gek kan houden, ik zou zweren dat ik ze zag lopen. Er zit niets anders op dan me in te schrijven voor de tour van dit jaar. “There ain't no mountain high enough, Ain't no valley low enough, Ain't no river wide enough, To keep me from getting to you”.

Voor de rest nog één keer naar het werk gefietst. Deze week is de laatste week bij BZK en ik zal dus geen fietskilometers woon-werk meer maken. Dat moet dus p een andere manier. Daarentegen kan ik wel weer gaan fitnessen en – dat is nieuw – boksen op het werk. Ik ben benieuwd wat dat gaan doen voor de conditie; het lijkt me een fantastische interval training. Gisteravond lekker gedanst op het kerstfeest van Logical Management Solutions en, geloof het of niet, daar heb ik nu spierpijn van. Dochter Suzanne ontpopt zich als een uitbundige danseres. Salsa en disco, Suzie stond op de dansvloer. Mooi, heel mooi. Wij waren uitgenodigd omdat QB en Merijn vriendjes zijn van Ishana en Ridge, de kinderen van Steven, de directeur van LMS. Die directeur is een interessante man met een mooie levens- en bedrijfsfilosofie. Kijk eens op de foto, ieder kreeg een koffiemok en poloshirt met deze tekst erop. Zakendoen is veel meer dan alleen winst maken. Dat het hen geen windeieren legt mag duidelijk zijn maar met zo'n grondhouding zou het in de financiële sector wel eens heel anders kunnen zijn verlopen. Het zal wel vanwege de tijd van het jaar zijn maar ik kwam deze week ook op het spoor van Paul de Blot, Hoogleraar Business Spiritualiteit van Business Universiteit Nyenrode. Zou Steven die man ook kennen? Morgen maar eens aan hem vragen. Ik heb het boek van Paul gedownload en die ga ik in de komende vakantie maar eens lezen. Met 'Extreem luid & ongelofelijk dichtbij' wil het maar niet lukken. Hoe kan dat nou? Ik hoor er zoveel goeds over. Later meer..........

Weinig nieuws vanaf het sportfront. Wel heb ik vorige week mijn voornemen om meer dan zeven kilometer hard te lopen, waar kunnen maken. Zie de runkeeper data. Fantastisch eigenlijk. Voor de rest niets gedaan. Er werd ter huize overigens voldoende gesport. De kiddo’s doen bijvoorbeeld alle drie aan judo. Suzie heeft inmiddels de oranje band met de groene slip, QB de gele met de bruine slip. Merijn, de jongste, is gedecoreerd met een gele slip. Voor haar is het nog wel een beetje spannend en op de foto is te zien dat ze nog wat steun bij haar grote, en drukke, broer zoekt. De meiden doen daarnaast nog aan turnen bij Pro Patria. Quinten  speelt op Zaterdagochtend vroeg een bikkelharde rechtback bij FC Zoetermeer F4. Hij probeert alles stijlvol en creatief op te lossen zoals een Italiaanse verdediger dat doet, soms tot wanhoop van trainer, medespelers en Paps. Suzie is wellicht de meest creatieve, zij speelt gitaar en krijgt theaterlessen bij Warm Water Jeugdtheater. Halen, brengen, steunen en motiveren is voor mij en Sandra dan ook pure topsport. En dan heb ik het niet eens over hun huiswerk……….

Ik ben nu heel tevreden over de afgelopen week. Veel meer bewogen dan de Hartstichting aanbeveelt. Weer drie keer hardgelopen en alweer geen negatieve reactie van mijn onderrug. Dat gaat echt ergens op lijken en ik fantaseer dan ook volop over het komende sportjaar. Ik hoop mijn PR aan stukken te lopen. Insjallah en Deo Volente. Zondag ga ik de ronde naar zeven kilometer uitbreiden. Eigenlijk bevalt die afstand best wel. Het past goed in een druk leven. In een runners-blaadje las ik vorige maand over een ultra loper (ga ik niet doen, noway) die van zijn vrouw carte-blanche had gekregen zolang hij maar niet uitgeput op de bank bleef liggen tot de volgende training. En zij heeft groot gelijk. Ook ik heb soms van die perioden waarin ik bijna obsessief sport en thuis uitrust en geen energie over heb voor mijn geliefden. Onthouden. Dit weekend maar eens relaxen met een goed boek: 'Extreem luid en ongelooflijk dichtbij'. Ik heb er veel enthousiaste verhalen over gehoord en nu ga ik het zelf meemaken.

Deze week ook vier keer naar het werk gefietst. Flinke wind tegen gehad en voor het eerst sinds begin september (!) weer nat geregend. Eigenlijk hebben een prachtig klimaat om te buiten te sporten.Vanochtend schaatsles gehad en ik moet zeggen dat het steeds beter gaat. Fantastisch om met een flinke vaart over het ijs te suizen. Moeilijk om balans te houden met beide handen op de rug. Nog moeilijker is het om 'laag' te blijven zitten. Maar als het dan lukt...........

Vanochtend schaatsen en vanmiddag hardlopen. Mooie combinatie hoor. Eerst had ik zware benen maar dat ging snel over. Eens kijken of er ergens een run-skate-run georganiseerd wordt anders loop ik volgende week gewoon eens naar de schaatsbaan :-) Heel voorzichtig begin ik te geloven dat er een einde komt aan het blessurejaar 2011. Het falende lijf weer een sportlijf?

Vanavond probeerde ik  me op te geven voor de Marmotte. Wat een klote site is dat! Ten eerste onbegrijpelijk en als je dan toch iets gevonden hebt, wordt je er met een sql_errror uitgegooid. Een sql_error!!! Toen ik nog programmeur was in een vorig leven kwam dat niet voor, althans niet in een productie-omgeving.