De verkoudheid was erg hardnekkig en hakt er goed in. Na ruim een week gedwongen rust pak ik het nu weer een beetje op. Gisteren na het werk ben ik het sporthok in gedoken om wat te gaan fitnessen. Daar raakte ik aan de praat met ‘personal trainer’ Geoffrey over mijn ambities op sportgebied en of de trainingen op het werk daarbij kunnen helpen. Wij constateerden dat ik op het werk eigenlijk te weinig en te licht train om echt spiermassa op te bouwen. Dat is niet zo erg want spiermassa is ook niet mijn doelstelling maar de wijze waarop ik train voegt niets toe aan mijn uithoudingsvermogen en is ook niet ondersteunend voor hardlopen of wielrennen. En omdat de spieren toch verzuren en moeten herstellen kan het ten koste gaan het lopen en fietsen. Reden genoeg om eens te experimenteren met elementen van HIT (High Intensity Training). Het idee is om per oefening één set met acht herhalingen te doen maar dan wel met een zwaar gewicht. Zo zwaar dat je niet meer dan acht herhalingen kunt doen. Bovendien – en dat is essentieel – worden de herhalingen langzaam en correct uitgevoerd: twee telling omhoog en vier omlaag. Per saldo staan de spieren dan net zo lang onder druk als wanneer je met veel herhalingen traint. Het resultaat is een efficiënte training in zeer korte tijd. En ik moet zeggen dat het me goed bevalt, ik heb in tijden niet zoveel kilo’s opgetild en ik voel elke spier in mij lijf branden. Het koningsnummer is een gecombineerde lunge en squat voor sterke benen. Het voorste been op een bankje plaatsen en dan een kniebuiging met het achterste been, daarna gewicht verplaatsen op het voorste been en dan opstappen. Mijn hamstring zegt dat het een goede oefening is, daar ga ik op hellingen van de Calibier nog profijt van krijgen! Vanmiddag daarom dus nog een tweede keer zo getraind. Ook de intensiteit van de looptraining mag wel omhoog. Ik bouw nu vanaf oktober op en kan nu tien kilometer lopen zonder problemen in rug en knieën. Tijd om iets aan intervallen te gaan doen. Ik heb dat nooit gedaan en hoor nooit van iemand dat hij/zij graag een intervaltraining afwerkt. Ik moet zoeken naar een modus die me plezier verschaft en dus motiveert om het vol te houden. Ik ben vanavond maar een beetje op gevoel begonnen. achter het huis op een rustig fietspad. Lantaarnpalen om de afstand aan te geven. Vier palen snel en twee om rustig bij te komen. Heel apart, ik kan mij niet herinneren wanneer ik zo hard gelopen heb. Ja, een sprintje naar de tram of trein maar bewust zo hard gelopen, bijna sprinten........geen idee, misschien een partijtje rugby op het strand bij Kijkduin op de OCW sportdag. Een of andere stoere buitendienst had twee Schotten opgesteld maar wij bleekneusjes van de bekostiging stonden ons mannetje. No pasarán! Andere tijden, terug naar de onze. Intervaltraining is uitgesproken zwaar. De training heeft inclusief een korte warming up 25 minuten geduurd. Ontelbare sprintjes en net zo veel rustmomenten. Gierende longen en pijnlijke kaken waarin je je hart voelt bonken. Op het laatst struikelde ik over mijn eigen benen omdat ik geen coördinatie meer had. Nee, ook dit wordt voor mij geen favoriete training maar ik ga interval toch aan het repertoire toevoegen. Wel even studeren op de do and don'ts van deze trainingsvorm. Trouwens er wordt een stabiele vorstperiode voorspeld. Schaatsen op natuurijs!

Het hangt een beetje tussen griep en een gewone verkoudheid. Ik ben niet ziek genoeg om thuis te blijven maar te lamlendig om lekker te werken. Aan sporten kom ik al helemaal niet toe. Ach ja, dan hebben de pezen en spieren even tijd om tot rust te komen en kan ik er volgende week weer tegen aan. Wel tijd om te lezen: duivelsmuziek. Dat is een mooi reisverslag van een fietsreis door het zuiden van de verenigde staten met 'old school' blues als rode draad. Leuk is dat er bij elk hoofdstuk een passende muzikale suggestie wordt gedaan en nog leuker is dat die - tot nu toe - allemaal op spotify te vinden zijn. Fascinerend dat de gitaarrifs in de twintiger jaren van de vorige eeuw heel herkenbaar zijn. Hoewel ik toch geen liefhebber ben van blues vind ik het erg mooi, wat dat betreft hoor ik de soul van zuiderling Ottis Redding liever. Niet alles van Ottis, eigenlijk heel veel juist niet. De muziek die in deze lijstjes voorkomt is meestal niet aan mij besteed. Romantisch ben ik niet echt , een romanticus misschien wel. Beetje sittin' on the dock of the bay, wastin' time na een zomerse fietstocht van 150 km. Koud biertje in de hand, vrouwtje in de buurt en de kinderen spelen op het strand..............

Vanwege een grieperige gesteldheid is er dit weekend niet gesport. Althans niet door mij. Ter huize is het elk weekend weer passen en meten om de kinderen aan hun 'dubbel-30' te laten komen. Neem mijn prachtige zoon; zaterdagochtend voetballen en vandaag zijn eerste hardloopwedstrijd van 1 km met aansluitend de mogelijkheid om met een aantal andere sporten kennis te maken. Qb speelt in FC Zoetermeer F4, hij is achterspeler in een hartstikke leuk team. Qb is beslist geen supertalent maar hij heeft er echt lol in. Het is zijn tweede voetbaljaar en elke wedstrijd zie ik positieve verandering: minder bang voor de bal, krachtiger in het duel en een betere motoriek. Wat niet verandert is zijn lach. Hij geniet (meestal). Ook al is het niet leuk om te trainen in de regen en met harde wind, hij staat er toch maar! Vandaag liep hij zijn eerste hardloopwedstrijd: de Rokkeveense dekkerloop. Een nieuw initiatief van een groepje hardlopers hier in de buurt. De opkomst was prima en het evenement is wat mij betreft geslaagd. Na de wedstrijd konden de kinderen kennis maken met tennis, bowlen en squash. Qb heeft samen met zijn vriendinnetjes Ishana en Amy twee clinics afgewerkt en daarna wat partijtjes gebowld. De winnaar van het tweede potje was ik overigens. Chapeau Papa! We hebben afgesproken om nog eens een squashbaan te huren. Ik was trouwens aangenaam verrast toen qb zo dicht achter de kopgroep finishten. Mijn zoon?!?! Argeloos en zich van geen kwaad bewust meldde hij later aan zijn vriendinnetjes dat hij een stuk afgesneden had. Hahaha. Mijn zoon!   

 

Halverwege Januari alweer, de afgelopen December feestmaand raakt steeds meer uit het zicht. De weegschaal geeft nu 72,5 kg aan en als ik goed kijk zie ik weer een buikspier. Dat komt natuurlijk omdat ik ook deze week weer volop  heb kunnen sporten: tweemaal fitness, ruim tien kilometer hardlopen en vandaag geschaatst. De hoop om nog op natuurijs te schaatsen kan ik laten varen, als ik naar de Rottemeren ga zal dat wel op de fiets zijn. Robert en ik zijn wel van plan om binnenkort naar Biddinghuizen te gaan om daar een beetje de illusie te krijgen. Het hardlopen ging afgelopen woensdag hartstikke goed, weer iets verder en weer iets sneller. En dat terwijl het  parcours - in het begin - niet al te snel was met veel bochten, bruggetjes en stoplichten. Langzaam opbouwen bevalt me prima, het is nu zaak om - zeker met de komende CPC in het vizier - dit vast te houden.

Er was deze week voldoende variatie op het sportieve vlak. Wat heet. Fitness, boksen, mountainbike en - de uitsmijter - weer eens 10 km gelopen.

Gisteren nam 'de oude indiaan' me mee op het EK mountainbike parcours voor een rondje. Een mooi rondje. Ik heb daar eerder gefietst en mijn grootste bezwaar daar is dat er zoveel techniek bij nodig is, dat het moeilijk is om lekker door te stampen. De korte hellingen zijn zo steil dat je al snel grip op het achterwiel verliest en moet afstappen om - heel suf - met de fiets aan de hand naar boven te sjouwen. Bovendien ben ik bang dat ik mijn voeten niet op tijd uit de spd-pedalen kan krijgen en een doodsmak maak. Daardoor ga je niet tot het uiterste en stap sneller af dan strikt noodzakelijk is. Ewout liet me een route zien die weliswaar uitdagend is maar niet al te steile stukken heeft. Ook kreeg ik nog wat technische tips om op een steil stuk het gewicht op het voorwiel te houden en toch grip op het achterwiel te houden. Het was prachtig, wat een kracht moet een mountainbiker hebben! Het is een heerlijke intervaltraining en ook nog leuk . Ik zou wel gek zijn als ik er niet meer naar toe ga, dit is een klimtraining op niet meer dan twintig minuten fietsen van mijn huis. Ondanks de regen van de afgelopen dagen lag het parcours er goed bij. Omdat het een stenen afvalberg is, zijn er niet veel modderpoelen. Desondanks moest de fiets behoorlijk gepoetst worden thuis, en ik ook trouwens.

Vandaag heb ik bijna tien kilometer gelopen. Als ik op deze blog zoek, zie ik dat dat ik sinds februari niet meer zo veel gelopen heb. Ik deed er 53 1/2 min over en dan is alleszins acceptabel. Ik liep mijn oude rondje door het Balijbos en langs de kassen. Ik zag dat sinds februari een doorsteek gemaakt is naar de Dobbeplas in Pijnacker. Als ik de afstand straks verder uitbreid ga ik daar eens naar toe, het is echt een heel mooi polderlandschap met uitzicht op de grote kerk van Delft. De inschrijving voor de CPC loop sluit deze week en ik denk dat ik het gewoon ga doen. De halve marathon in minder dan twee uur. Ambitieus? Voor mij wel, ik slaag er al jaren niet in om de twee uren barrière te slechten. Tijdens het lopen bedacht ik mij dat ik al heel wat jaartjes loop. Merkwaardig genoeg staat één loopje mij heel goed bij. Een zomeravond in Den Haag, zeker tweeëntwintig jaar geleden en ik liep van ons huis naar Kijkduin. Sandra fietste met me mee. In mijn herinnering liep ik keihard en werd maar niet moe. Ik zie me zo over de trambaan langs het Rode Kruis ziekenhuis snellen. Detail, ik droeg een roze t-shirt, geen sprake van functionele sportkleding toen. In die tijd ging de CPC nog echt naar de pier. Ik liep toen samen met Pierre de tien kilometer in 43 minuten. Kom daar nu maar eens om..................

Het voelt als een warm bad om na een half jaar weer terug te zijn bij DUO. Het heeft me goed gedaan om even weg te zijn van de comfort zone en uiteraard blijkt het gras bij een ander departement niet groener te zijn. Na de eerste werkdag van het nieuwe jaar heb ik me weer in de sportruimte gemeld. Het bleek dat mijn oude schema daar nog gewoon lag. Oeps, ik heb wel wat aan kracht ingeboet en kan nu aanzienlijk minder kilo's tillen. Haltertraining is op zichzelf niet spannend maar ik vind het altijd weer leuk om te doen. Ik train niet zo zwaar en doe altijd drie setjes van 15 herhalingen. Twee oefeningen voor borst, twee voor schouder, twee voor biceps, één maal triceps en tussendoor wat buikspieren. Daarna afsluiten met lunges voor de bovenbenen en snel naar huis. Het kost me al met al zo'n drie kwartier. Buiten het sportieve (en ijdele) element is het professioneel gezien best nuttig. Je spreek collega's in een andere setting en het informele circuit is niet onbelangrijk. Zeker omdat ik de vrijdagmiddag borrel altijd mis omdat ik dan op de kinderen pas.
Van een geheel andere orde is het uurtje boksen alhier. Mozes kriebel.....ik viel bijna flauw van inspanning na een explosieve serie van een linkse en rechtse voorwaartse, een hoekstoot en een uppercut. En dat dan twaalf maal achter elkaar! Daarna gingen we nog een partijtje sparren waarbij er weliswaar geen stoten op het hoofd zijn toegestaan maar de rest van het lichaam hoeft niet te worden ontzien. Wauw. De spanning snijdt je de adem af en natuurlijk wil je niet afgaan voor je collega's. Vechten dus. Het is prachtig om te zien hoe verbeten de koppies worden zonder dat het gevecht gemeen wordt. En het gaat natuurlijk niet om winnen maar om te kunnen incasseren en dan de volgende week toch gewoon weer mee doen. Zoals Rocky Balboa sprak: "But it ain't how hard you hit; it's about how hard you can get hit, and keep moving forward. How much you can take, and keep moving forward. That's how winning is done" Lezen jullie mee, kinderen? Papa heeft weer iets nieuws.......................

Het leek wel lente vanochtend. Veel zon en het was dan ook te warm voor twee lagen kleding. Zo goed als het vrijdagavond voelde zo moeizaam leek het vandaag te gaan. Zware benen en stijfheid in mijn achillespees en voeten die gelijk een olifant met een harde klap op het asfalt landen. Nee er was geen sprake van souplesse. Gek dat dan ook je kop niet tot rust komt, normaal gesproken is dat een onderdeel van de flow en dat maakt het hardlopen zoooooo lekker. Ideeën voor het werk komen menigmaal tijdens een duurloop op. En hoeveel endorfinen-geluksmomenten heb ik wel niet beleefd tijdens een zonsondergang langs de vogelplas? Vandaag voelde het niet goed en ik was dan ook aangenaam verbaasd toen bleek dat ik toch uitstekend had gelopen. Ruim 48 min over 9 km is prima. Zie runkeeper. Mijn basis ligt er. Ik hoorde ook dat Sean vandaag zijn eerste fietstraining van dit jaar heeft afgewerkt: rondje Kaag. Jeroen rekt de vakantie nog even in Praag maar het is opvallend hoe relatief weining training hij nodig heeft voor een goede prestatie. Op naar de Joop Zoetermelk Classic, de eerste toertocht van het seizoen en ook nog eens lekker dicht bij huis. Morgen weer werken, sportkleding mee..........pumping iron.

Ik zit nog wat na te zweten van een 9km lange looptraining. Het ging werkelijk heerlijk. Zo fijn heb ik in tijden niet meer gelopen en ik was dan ook enigszins verbaast toen ik in de runkeeper statistieken las dat de prestatie iets minder was dan de vorige keer. Misschien komt het doordat ik vandaag in het donker liep en je dan onwillekeurig langzamer loopt? Maar niet getreurd, de Bossche Bol van de Haagse bakker Bohemen ga ik straks met veel plezier verorberen want die heb ik toch echt wel verdiend. Gisteren nog een spinning workout gedaan. Geïnspireerd door een documentaire ter ere van de twintigste verjaardag van U2's Achtung Baby heb ik die cd op de ipod gezet je blijkt er heerlijk op te kunnen fietsen. Bevalt goed dat spinnen, ik moest na afloop echt even bijkomen. Zeker als je je door de muziek mee laat slepen is het enorm intensief en de hartslag gaat torenhoog.

Het programma voor het fietsjaar 2012 krijgt vorm. Welke doelen ik met hardlopen wil nastreven laat ik even rusten want ik ben nog steeds bang dat ik een blessure krijg als ik de training opvoer. Stiekem hoop ik op de CPC in mijn hometown. Hoogtepunt moet de Marmotte worden. Nou ja, de Marmotte zelf was al helemaal vol en toen hebben we ons per abuis voor de tweedaagse Marmotte op 6 en 7 Juli ingeschreven. Eerst was dat even balen maar bij nader inzien is het nog helemaal niet zo gek. Tenslotte is het voor ons vieren (ik, Jeroen,Sean en Jochem) de eerste kennismaking met het hooggebergte. Twee dagen genieten met op de eerste dag de Calibier en op de tweede de Alpe d'huez is dus helemaal niet gek. Bovendien schijnt het op de tussenliggende avond een leuk feestje te zijn in Bourg d'oisans. Zonde om dan doodmoe op bed te liggen. Nu douchen...............

Daar staat 'ie dan: de Cumberland edge. Na meer dan twintig jaar heeft mijn cross-hybride concorde fiets de geest gegeven en had ik iets nieuws nodig. Lang heb ik - verlekkerd - gezocht naar een nieuw hybride maar de rede heeft het gewonnen. Voor gewoon woon-werk verkeer en boodschappen doen is de 'edge' prima en dat voor een kwart van de prijs. En ik ben er gelukkig mee, wat een comfort. Ik zit er zo recht op als Piet Hein Donner en wat een heerlijk zadel. Als ik er net zo lang mee doe als met de concorde hoeft er geen fiets voor woon-werk meer te komen......dan loop ik namelijk tegen mijn pensioen. Wat een vreselijke gedachte, één fiets verwijderd van de pensioengerechtigde leeftijd.

Vanmiddag is het sportjaar 2012 begonnen. Rondje van negen kilometer gelopen en het ging erg goed. Zie de runkeeper gegevens. De gemiddelde snelheid is, ondanks behoorlijke wind, weer iets omhoog gegaan en er zit nog meer in. Het wordt tijd om iets aan intervaltraining aan het hardlopen toe te voegen. Dat moet de conditie en snelheid dan een boost gaan geven. Hoewel ik nu al erg tevreden ben. Drie maanden geleden gaf ik geen stuiver voor mijn rug. Fijn.