Ik sluit me aan bij Aschwin. Er is niet veel om te melden. De achillespees blijft sukkelen. Ik heb 'm deze week twee keer getest in korte langzame loopjes: éénmaal, andermaal. Het houdt niet over. maar vandaag ging het toch iets beter dan een paar dagen geleden en ik ben voorzichtig optimistisch. Het weer werkt helemaal niet mee om wat fietsconditie op te bouwen. Je moet wel heel erg gemotiveerd of geobsedeerd zijn om het plezier te behouden in de kou en de wind. Ik niet blijkbaar. Deze week dus 2x krachttraining, 1x boksen en thuis op de spinfiets getraind. Daarbij leuke filmpjes over de Alpe d'huez bekeken én een mooie documentaire over Gert Jan Theunisse. Een leuk alternatief voor buiten fietsen? Vandaag daarom weer op de mtb gesprongen. Helaas, en dit past in de wat trieste sportweek, brak mijn ketting. Net terwijl ik merkte dat de krachttraining mij eenvoudiger over het steile parcours helpt.......pats. De roestige ketting in tweeën tijdens het lastigste heuveltje. Roest was nog een gevolg van pekel op de weg naar Den Haag. Eigen schuld dus, ik had de fiets beter moeten onderhouden. Ik neem wel aan dat hiermee de winter definitief is afgesloten en dat het nu lekker lente gaat worden.

Even verslag doen van de voorbije sportweek. Één maal boksen, keertje krachttraining. That's all. Ik heb vrijdag nog wel even geprobeerd om een stukje te lopen maar daar ben ik vanwege de achillespees maar snel mee gestopt. Merkwaardigerwijs hield ik daar wel een goed gevoel aan over. Anders dan normaal luisterde ik dit keer namelijk wel naar mijn lichaam in plaats van doorgaan omdat..............ja waarom eigenlijk? Mogelijk was mijn wilskracht enigszins aangetast door de paar biertjes van de vorige avond bij de Earth, Wind & Fire Experience. Geinig hoor, dertien man op het podium! Het optreden kwam heel langzaam op gang maar toen het los ging was het prachtig. Te pas en te onpas komen de melodieën nu nog steeds in mijn kop: "Do you rembember......".

Gisteren maar weer eens een  flink stuk gefietst. Zie statistieken. Het komt er dit voorjaar bijna niet van om te fietsen. Ook gisteren was het weer niet echt lekker. Alleen omdat ik de kilometers nodig heb gooide ik de kop toch maar volop in de koude wind. Op het einde kreeg ik een geweldige hongerklop. Je kunt dan echt aan niets anders denken dan eten. Alles komt voorbij: brood met jam, warme kaasbroodjes, m&m's maar vooral een pot Conimex satesaus met kokos en stokbrood (even warm maken in de magnetron, heerlijk!). Thuisgekomen ben ik trillend aangevallen op de koelkast en heb toen belachelijk veel gegeten. De les is duidelijk: reserveband én een reep mee.

Vanavond heb ik nog even een stukje gelopen om de pees te testen. Tja. Het viel me niet eens tegen hoewel ik op de helft wel een beetje pijn kreeg. Als er geen negatieve reactie volgt ga ik dat deze week nog een paar keer doen.

Geen Bultentocht vandaag. Het weer is gewoon te slecht om een leuke fietstocht te maken. Ik ben vanmiddag nog wel op het MTB parcours geweest om wat in de modder te fietsen. Zo worden spieren sterk.

Paaszondag. Het komt niet zo  vaak voor maar we ontbijten met z'n vijven. Croissantjes, krentenbrood met roomboter en - het allerlekkerste - de tijd. Sandra zet een cd op die al zeker 12 jaar niet uit het doosje is geweest: Seasons End van Marillion. Er staat een nummer over Pasen op en de rest van het album blijkt na zoveel jaar weer heel mooi. De context van liedjes verandert als je kinderen krijgt en ik vraag me af wat ik voorheen in die teksten hoorden. Straks koffie zetten en dan de laatste hoofdstukken van het boek HhhH van Laurent Binet uitlezen. Wat een kunstwerk is dat zeg! Het boek gaat over de tweede wereldoorlog, daar lees ik graag over, en is fantastich geschreven. Een - voor mij - volstrekt nieuwe stijl. Fictie en nonfictie door elkaar heen en dat wordt dan aan elkaar gelijmd met een verslag van de auteur over hoe hij tot het boek gekomen is en welke ontwerpbeslissingen hij neemt tijdens het schrijven.

Ik verzorg mijn pijnlijke achillespees met strekoefening en Midalgan (extra warm) voor de doorbloeding. Het voelt best goed. Hoop en vrees. Morgen ga ik, als het weer tenminste niet slecht is, de Bultentocht fietsen. Ik verwacht pas volgend weekend voorzichtig weer te gaan lopen, op het internet circuleren te veel griezelige verhalen over deze kwetsuur zodat ik heel voorzichtig ben. Gisteren heeft Qb z'n eerste prijs van dit seizoen in ontvangst genomen. Zijn voetbalteam doet het heel goed en ze waren daarom uitgenodigd voor een zwaar toernooi met selectieteams in Hellevoetssluis. Het was weer een feest om naar te kijken. Drie wedstrijden gespeeld en drie keer gewonnen en.................heel veel plezier met elkaar. Woensdagavond een pittige bekerwedstrijd voor een plekje in de halve finale. Qb doet het steeds beter maar achter de stoere verdediger die hij is, schuilt vooral een gepassioneerde danser. Hij dans heel graag en uitbundig en dat doet hij ook nog eens heel goed. Eigenlijk moet hij erin doorgaan en we zoeken al naar een goede dans- of balletschool die goed is in te passen in zijn programma. Want hij wil wel blijven voetballen en bovendien heeft hij twee zussen die ook naar hot en her gebracht moeten worden. Vrijdagavond zei Merijn plompverloren dat ze viool wil spelen. Onmiddellijk werd de ipad gepakt: zoekterm "Vioollessen in Zoetermeer".

Nu koffie. Straks naar Den Haag toe om lekker in het centrum te wandelen. De winkels zijn gesloten en dan komt de schoonheid van het Lange Voorhout en van het Binnenhof pas goed uit. De kans is aanwezig dat ik nog zo vol van het boek ben dat ik de kinderen zal vertellen (zoals mijn vader dat aan mij heeft verteld) dat daar in de oorlog het hoofdkwartier van de SD was en daar waar de vlaggen van de Nederlandse provincies staan toen de vlag van etc etc...... Zalig Pasen.

Het is wederom een prachtige sportweek, maar nu wel met een vervelend randje. Twee keer krachttraining, weer eens boksen (!) en een snel rondje hardlopen (recordtijd). Helaas zit ik nu met een pijnlijke......roffel..roffel...... achillespees. Shit. Eerder overwoog ik nog om de subtitel 'Relaas van een blessuregevoelige loper en fietser' te verwijderen omdat nieuwe schoenen en een verstandige opbouw leken te werken. Niet dus. Waar een ander zijn vorderingen op sportgebied beloond ziet met een pr of de felicitaties van de rondemiss, krijgt ik een blessure. Vorige week kreeg ik na de 16 km wat stijve pezen maar dat ging gelukkig snel weer over. Fijn want woensdag stond er een kort maar snel rondje met Anne op het programma. Anne is een jonge, sterke vent en dat wil ik ook nog zijn. Niet toegeven dus dat het iets te snel gaat en zeker niet als hij - quasi - bezorgt aan me vraagt of het nog gaat. Met gevolg dat ik nu vijf keer per dag stretch en de Voltaren emulgel maar weer voor de dag heb gehaald. Mogelijk zijn de vele bokkensprongen tijdens de bokstraining debet aan het euvel en daar kan ik dan Niek de schuld weer van geven. Of zal ik in het vervolg maar beter op de signalen van mijn lichaam letten? Het boksen was overigens weer top!

De frustratie vanwege de pees zat er vandaag dus goed in. Het chagrijn verergerde nog meer tijdens een werksessie over de inrichting van mijn afdeling waarin ik maar niet staat ben om mijn visie over het voetlicht te krijgen. Ik wordt verondersteld goed te luisteren en dan onderbouwd te kunnen adviseren maar nu krijgt mijn afwijkende mening met betrekking tot de aanpak geen gehoor. Daar ga ik in het paasweekend eens goed over nadenken. Het zal toch niet aan mij liggen? Afijn, tamelijk opgefokt tapte ik een kopje koffie alwaar ik tot mijn grote verbazing om advies gevraagd werd door een volstrekt vreemde man over niets minder dan de kleur van het nieuwe tapijt in de koffiehoek. In verwarring koos ik voor donkergrijs gemêleerd. De meneer complimenteerde me, schreef iets in zijn notitieblok en verdween. Ik staarde in mijn bekertje koffie en schoot in de lach.........