Het was niet eenvoudig om de draad weer op te pakken na het Vogezenweekend. Blijkbaar had mijn lichaam veel tijd nodig om weer te herstellen. Mijn hartslag ging in het begin van de week razendsnel omhoog bij de geringste inspanning en klopte dan in m'n keel en slapen. Opvallend. Ik heb daarom de boksles op dinsdag maar overgeslagen en ben rustig wat gaan fitnessen. Woensdag dacht ik weer eens te kunnen gaan hardlopen. Ik voelde geen pijn meer in de achillespees en na een paar weken ontzien mocht het er wel weer eens van komen. Mis. Na een paar honderd meter speelde de pees weer op. Geen pijn maar toch. Ik denk dat het een verstandige beslising was om snel te stoppen. We zien wel. Voorlopig nog maar blijven concentreren op het fietsen. De Marmotte staat immers voor de deur en daar moet nog wel wat voor getraind worden. De kwalificatie 'kinder' Marmotte gebruik ik vanaf nu niet meer. De ervaring in de Vogezen leert dat ook de Marmotte in twee dagen een pittige opgave is. Vandaag dus een stukje gefiets door - voor mij - een van de mooiste stukjes van Nederland. Vooral de route langs de Lek mag er zijn. En wat te denken van de Vlist! Mooie natuur in een bijzondere ambiance; meer dan eens moest ik godvrezend volk in lange rokken en met ouderwetse hoedjes op vragen om het fietspad vrij te maken. Wat men overigens vriendelijk groetend deed, geen "rustig aan eikel!" gehoord. Om mezelf flink onder druk te zetten om goed voorbereid in de franse alpen te verschijnen wil ik 665km trainen. Ingaande vandaag. Dus 665 - 109 = 565km te gaan. Volgende week Limburgs Mooiste, dan gaat er weer wat af.

Het fotoalbum van het Vogezen weekend. 

Vorige week heb ik helemaal niets gedaan op sportgebied. Tenminste als je wandelen in de Peel, zwemmen met de kinderen en winkelen in Düsseldorf niet meerekent. Wel drie dagen patat gegeten en alle dagen gebak in enige vorm. Vandaag wees de weegschaal dan ook twee kilo meer aan. Twee kilo die ik aan het einde van deze week wel de Grand Ballon en de Ballon d'Alsace moet opsjouwen. Vanmiddag dus weer aan de gewichten gehangen en heb me voorgenomen om dat woensdag weer te doen en om morgen nog een keer te gaan spinnen. (Misschien had ik het zakje bruine m&m's dat ik as-we-speak verorber beter niet kunnen kopen; 215 kcal zie ik) Jammer genoeg gaat Jeroen niet mee naar de Vogezen, hij heef het druk op het werk en is z'n prachtige huis aan het verbouwen. Arno heeft zich daarentegen - schoorvoetend- laten overhalen.

Zaterdag wilde ik, als voorbereiding, nog een flink gaan fietsen. Dikke pech. Na veertig kilometer tegen de wind in braken de schroeven waarmee het zadel aan de zadelpen is bevestigd. Hoe kan dat in vredesnaam!? Een fietsenmaker in Leiden weigerde om een paar schroeven te zoeken want het was al half zes...... Moedig begon ik aan de terugreis maar moest al snel constateren dat staande fietsen enorm pijn doet aan je handen. Sandra en de kids haalde paps dus maar weer eens op uit de polder.

Één van die kiddo's was de kampioen. In een rommelige wedstrijd ( iedereen wilde natuurlijk scoren) bewees het team een waardige kampioen te zijn: 9 - 1. De sportiviteitsprijs is voor Olympia F5 uit gouda. Na het laatste fluitsignaal gaven zij ons een hand plus attentie in de vorm van een foto met de felicitaties daarop. Klasse. Kippevel. Zo kan het ook!

Mooi, er is weer eens iets te melden: 110 km Classico Boretti. De laatste weken heb ik er best voor getraind. Een combinatie van fitness met relatief veel aandacht voor de beenpartij en wat buiten fietsten (op Koninginnedag, de enige redelijke dag voor een mooi weer fietser met de racert en een avondje op het MTB terrein). Ik voelde me heel sterk. De Korte Kneet Klim bij Bloemendaal belooft nog wat voor het Vogezen weekend over twee weken! Reality check; het kopje van Bloemendaal is natuurlijk wel wat anders dan de Grand Ballon. Het was een mooi gezelschap vandaag. Vertrouwde en nieuwe gezichten. Leuk!

Morgen nog een keertje fitness en daarna een weekje niets doen. Beetje zwemmen in de Aqua Mundo en sjouwen met de kinderen. Friet, ijs, Rode wijn, Limburgse vlaai! En lezen. De oude indiaan raadde mij ‘dieren eten’ van Jonathan Safran Foer aan. Een boek dat je blik – volgens Ewout - op voedsel volkomen verandert, voor altijd. We zullen zien. Het is in ieder geval prachtig geschreven en hier en daar heeft het mij de wenkbrauwen al doen fronzen. Deze week nog maar een frikandel speciaal bestellen nu het nog kan. Of een stoofpotje. Tjeezus, draadjesvlees………….

Het mooiste sportnieuws komt van qb (zie foto, met haar). Hij wordt waarschijnlijk volgende week kampioen met zijn elftal. Om zich voor te bereiden is hij met zijn vriendje Jorik in de vakantie naar een Braziliaans voetbalkamp geweest. Ze vonden het prachtig. En ik ook. Ik hoop alleen dat hij zijn pas geleerde trucjes niet in een gevaarlijke situatie gaat uitproberen tijdens de kampioenspartij. Wel netjes naar buiten uitverdedigen en je hoeft geen pass vanachter je standbeen te maken! Ik ben nu al nerveus.