Vorige week heb ik helemaal niets gedaan op sportgebied. Tenminste als je wandelen in de Peel, zwemmen met de kinderen en winkelen in Düsseldorf niet meerekent. Wel drie dagen patat gegeten en alle dagen gebak in enige vorm. Vandaag wees de weegschaal dan ook twee kilo meer aan. Twee kilo die ik aan het einde van deze week wel de Grand Ballon en de Ballon d'Alsace moet opsjouwen. Vanmiddag dus weer aan de gewichten gehangen en heb me voorgenomen om dat woensdag weer te doen en om morgen nog een keer te gaan spinnen. (Misschien had ik het zakje bruine m&m's dat ik as-we-speak verorber beter niet kunnen kopen; 215 kcal zie ik) Jammer genoeg gaat Jeroen niet mee naar de Vogezen, hij heef het druk op het werk en is z'n prachtige huis aan het verbouwen. Arno heeft zich daarentegen - schoorvoetend- laten overhalen.

Zaterdag wilde ik, als voorbereiding, nog een flink gaan fietsen. Dikke pech. Na veertig kilometer tegen de wind in braken de schroeven waarmee het zadel aan de zadelpen is bevestigd. Hoe kan dat in vredesnaam!? Een fietsenmaker in Leiden weigerde om een paar schroeven te zoeken want het was al half zes...... Moedig begon ik aan de terugreis maar moest al snel constateren dat staande fietsen enorm pijn doet aan je handen. Sandra en de kids haalde paps dus maar weer eens op uit de polder.

Één van die kiddo's was de kampioen. In een rommelige wedstrijd ( iedereen wilde natuurlijk scoren) bewees het team een waardige kampioen te zijn: 9 - 1. De sportiviteitsprijs is voor Olympia F5 uit gouda. Na het laatste fluitsignaal gaven zij ons een hand plus attentie in de vorm van een foto met de felicitaties daarop. Klasse. Kippevel. Zo kan het ook!