Een nieuwe lente, een nieuwe post. De laatste tijd ontbrak het me de inspiratie om iets te schrijven. En eigenlijk is er ook niet veel om over te schrijven. Lekker fietsen en lekker lopen. De voorbereiding op de Vogezen gaan goed, langzaam kom ik wat in vorm. Mijn doelstelling is om voor 9 mei zo'n 750 km te fietsen en het ziet er naar uit dat het gaat lukken. Ook de doelstelling om vóór de zomer weer een 10 km hard te lopen, vordert. Hoewel ik daar wel een slag om de arm hou omdat ik vooral pijnvrij wil lopen en dat betekent heel langzaam opbouwen. Ik geniet intens van het hardlopen. Wat is het toch makkelijk om te doen en wat voelt het lekker. De laatste weken geef ik ermeer  aan toe als ik geen zin heb om te sporten. Op een bepaald moment ervoer ik de runkeeper meer als een dwang dan als middel om activiteiten te bewaren voor het nageslacht. Bovendien beloer ik iedereen en wil niet onder doen voor de vrienden. Dome en het veroorzaakte een zekere weerzin tegen het sporten. Dus moet ik het anders doen. Eigen tempo en geen zin is niet gaan! Dat soort dingen. Mijn kleine vriend heeft overigens aangegeven dat hij niet meer wil voetballen. Het zat er aan te komen. Gelukkig gaat hij in plaats van voetballen niet op de bank zitten maar gaat op zaterdagochtend een stevige - heel stevige - karatetraining aan. Inmiddels heeft hij in recordtijd z'n rode band gehaald en dat motiveert hem enorm. Anders dan bij voetballen lijkt hij echt voor de sport te gaan. Hij oefent wat af voor de spiegel en paps krijgt regelmatig - en onverhoeds - een klap in z'n maag. Mams blijft hiervan verschoond hoewel zij dan weer de nieuw gevormde buikspieren moet bewonderen. En dat doet ze, het is heel leuk......Ush