Kijk eens even wat een indrukwekkend verband er om mijn been zit. Als ik helemaal op de foto zou staan, zou je mijn verschrikte gezicht erbij kunnen zien. De biopsie die nodig is voor het achillespeesexperiment is ook niet echt meegevallen. Niet dat het heel pijnlijk was maar de knip in de knie was ronduit vervelend. En dat na de afname van twaalf buisjes bloed. Poeh, ik herinnerde me dat ik ooit bloeddonor was in militaire dienst om zo een extra vrij dag te sprokkelen. De dappere korporaal die ik toen was ging telkenmale van z'n stokje en dat wilde ik nu pertinent niet. Lichte paniek dus. "You're daddy is a very brave man" zei een onbekende man uit Australië nog tegen mijn drie kinderen die geïnteresseerd meekeken met drie doktoren die een buisje in paps knie aanbrachten om daardoor met een lange naald - "Nee, dank u dokter. Die hoef ik niet te zien! Hap doktor, een hap?! U bedoelt toch zeker een hapje doktor?!"- wat weefsel af te nemen. Later bleek de man de opdrachtgever te zijn voor het onderzoek. In Australië is de therapie gebruikelijk maar nog niet wetenschappelijk onderbouwd en daar zijn de sportartsen van het Antoniushove juist erg goed in. Het is weer eens wat anders. Afijn, inmiddels geen centje pijn, het verband is nu een bescheiden pleister. Over vijf weken komt het opgewerkte goedje terug uit down under, drie injecties en dan kan ik in het voorjaar vast de halve marathon van Berlijn gaan lopen. Mijn eerste stappen in het naturel running van vorige week hebben de urgentie voor onorthodoxe maatregelen alleen maar groter gemaakt. Man man man, wat een pijn in die pees. Grappig dat dat in het ziekenhuis goed op de scan te zien is. Een deel van het achillespeesweefsel is beschadigd of zit in een fase waarin ze herstellende is. Maar.....er gloort hoop. Thanks mate!

Volop zomer en bijna vakantie. Nog twee dagen werken en dan maar liefst vier weken vrij. Uiteraard is het de laatste dagen erg hectisch op het werk en wil je eigenlijk alles voor de komende maand regelen. Meer dan bij een jaarwisseling kijk ik terug op een werkjaar en ik moet zeggen dat het - vooral het laatste half jaar - erg leuk is geweest. Mooie projecten gedraaid, adviesjes gegeven en wat dies meer zij. En dan heb je ineens de vreemde ervaring dat je met gemengde gevoelens de vakantie in gaat. Belachelijk! Dat gevoel is vrijdagavond waarschijnlijk al voorbij. Sportief gezien loopt het ook lekker. Regelmatig mijn kilometers maken op de fiets en oei oei oei wat voel ik me momenteel sterk. Was ik maar zo sterk op de flanken van de Alpe d'huez geweest! Volgende week maar weer eens een lange tocht gaan maken. Qua lopen laat ik me graag inspireren. Onder het motto "als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg" ga ik het natural running ook maar eens proberen. Ik heb drie kilometer op een grasveldje in de buurt gelopen en het eerste resultaat is er: zwart voeten en en schaafwond. Het is inderdaad een wat vreemde gewaarwording. Uhhh.....tegennatuurlijk eigenlijk en een ogenschijnlijk mooi grasveldje blijkt een knollenveld met takjes, kuiltjes en hondenpoep. Nu prikken en branden mijn voeten enorm. Is dat lekker? Ik ben benieuwd naar de reactie op mijn achillespees morgenochtend. Vrijdagochtend eerst naar de sportarts en waarschijnlijk gaat het mes er dan in voor het achillespeesonderzoek. Hopelijk kan ik dan snel weer sporten. Anders lekker lezen. Er is een klein stapeltje bij de bibliotheek besteld. Nu lees ik een hilarisch boekje over de Haagsche politiek: "De Nar van Kok klapt uit het kabinet". Zeker niet verouderd. Pure fictie of niet helemaal? Geweldig. Grinniken op de bank.

Het is nogal een stukje autorijden maar dan zit je er ook midden in: les alpes françaises. Een bliksembezoek aan achtereenvolgens du Glandon, de la Croix-de-Fer, du Mollard, du Telegraphe, du Galibier en de alp d`huez. De extented version van de Marmotte dus! Overigens wel in twee dagen, dat dan weer wel, met een overnachting in het-niet-zo-pittoreske Valloire. De voorbereiding was niet optimaal maar dat heeft, getuige de foto's, de pret niet gedrukt. Leuk en leerzaam. Leerzaam in de zin dat ik als klimmer nu wel definitief door de mand ben gevallen en volgend jaar dus een lichter verzet moet selecteren. Tja, student. Diep respect voor een ieder die de Marmotte in één dag doet. Wat doe ik fout? Fit, sterk, niet zwaar en toch.........
 En uit een ander trainingsvaatje tappen natuurlijk. Maar mooi was het en warm ook. Hoogtepunten waren de afdaling van de Col du Mollard en de beklimming van de Telegraphe. Merkwaardig dat je als een dweil klimt en dan op de Telegraphe - na 100km! - ineens ongekende krachten hebt. Absolute dieptepunt was het idee van Sean om 's ochtends droge witte rijst te serveren als ontbijt, hij was (gelukkig!) de aromat vergeten in te pakken.

Inmiddels ben ik natuurlijk ruim hersteld en pak m'n routine weer op. Twee circuitjes voor de kracht en zojuist een nette 65km op de racert door de duinen gedaan. Afgelopen zondag de achillespees getest met een 3km langzame ren en dat ging eigenlijk best goed. Uitbouwen maar weer?