Lean and mean. Zo voel ik me op dit moment. Met intensieve trainingen op de fiets en in de sportschool ben ik - voorlopig - even klaar. Letterlijk én figuurlijk. Want de conditie is uitstekend en ik heb meer spierkracht in de benen dan ooit! En dat is niet alleen een gevoel maar wordt ook bevestigd door de sportarts. Ik heb me deze week weer eens preventief laten doormeten op de sportpoli met als resultaat: "Duurvermogen is uitstekend, geen beperkingen met betrekking tot maximale inspanning". En dus wordt het knallen op de hellingen van de Vogezen later deze week. Ik ben razend benieuwd hoe ik me verhoud tot de rest van het gezelschap. Tot waar kan ik volgen? Wie blijf ik voor? Met een scheef oog kijkend op runkeeper zie ik dat iedereen veel getraind heeft dus dat belooft nog wat. Afijn, veel kan ik niet meer aan doen behalve een beetje rusten en koolhydraten stapelen. Pasta derhalve.

Ik had oorspronkelijk als doel om 1250 km te fietsen voor a.s. donderdag. Dat is net niet gelukt want ik ben blijven steken op zo'n 1100 km. En eigenlijk was ik het ook wel een beetje zat ook. Er gaat veel tijd in fietsen zitten, een training korter dan anderhalf uur geeft nu eenmaal weinig voldoening. Wat dat betreft blijf ik toch hopen dat de achillespeesblessure na de zomer over is. Inmiddels ben ik maar weer eens begonnen met excentrische oefeningen op de trap en wellicht volgt er nog een behandeling in het kader van het achillespeesonderzoek. Maar eerst fietsen............

Oh ja. Ik luister momenteel veel naar Jake Bugg. Gebeurt niet veel de laatste tijd dat ik iets nieuws ontdek. Shipwrecked in the eighties heet dat geloof ik. Met mijn favoriet Deacon blue's dignity kan ik inmiddels bij Sandra niet meer aankomen. Mij verveelt het nooit.

Stiekem best wel oké vanavond. Een stukje tikken met het Eurovisie songfestival op de tv en daarmee kond doen van de afgelopen periode. Inmiddels weet ik hoe leuk het is om het later opnieuw te lezen. De trainingen staan nu sterk in het teken van de komende Vogezentrip. Ik fiets en doen relatief veel aan krachttraining voor de beentjes en neem nota bene wat rust. Eigenlijk ben ik qua fietsen in de vorm van mijn leven. Dat was ik althans vorige week tijdens de Classico Boretti. Zelden kon ik zo goed in een snelle groep meekomen. Hangend aan het wiel en dan sterk aanzetten als ik in de bocht wat meters verloren was. Ken je het gevoel dat je één met je fiets bent? Dat elke trap raak is? Heerlijk. Jammer dat ik deze week geen kilometers kon maken vanwege 'de verbouwing' maar ook omdat het weer een beetje omgeslagen is zodat ik 's avonds na gedane arbeid niet nog even een kort rondje kon maken. De ambitieuze doelstelling van 1250 km zal ik dan ook niet gaan halen maar in de buurt kom ik wel en - belangrijker nog - daar ben ik dik tevreden mee. Met de nieuwe slaapkamers ook; een klusser zal ik nooit worden maar toch......

Op de eerste vrije dag sinds weken zijn San en ik een dagje in de sauna geweest. Daar liet 'iceman' Wim Hof me niet los. Ben ik normaal gesproken niet gediend van koud water, nu dwong ik mezelf tot een aantal onderdompeling en koud nadouchen. Eigenlijk erg lekker. Maar dit schrijvende herinner ik me dat ik had voorgenomen om thuis ook (eventjes!) koud te douchen. Niks van gekomen dus. Misschien eens een workshop bij de interessante zonderling gaan doen.

Omdat ik deze week niet bij DUO was (heb ik al gezegd dat het klussen klaar is?) kon ik een mijn belofte aan Wesley Jansen om een keertje te komen meetrainen, nakomen. Qb traint bij zijn dojo hokori meiyo en er zijn meer ouders die er met hun kroost meedoen. En het was fantastisch! Ik heb vroeger vrij fanatiek aan jui jitsu gedaan dus het was niet helemaal nieuw. Wel veel harder. Veel harder. Een training duurt twee uur en bestaat uit conditie, techniek en sparren. Techniek heb ik niet, conditie meer dan voldoende en het sparren ging gewoon lekker. M'n sparringpartners waren geïnstrueerd om het rustig aan te doen met me maar lieten het niet over kun kant gaan als ik ze wel raakten. Pats. Lowkick op mijn dijbeen. Gewend aan semi contact probeerde ik de trappen te blokken maar dat is in deze variant niet zo slim. Gevolg, beurse onderarmen en bovenbenen. Die bovenbenen hinderden me vandaag behoorlijk tijdens het spinnen op de sportschool om de opgebouwde conditie op peil te houden. Misschien niet zo slim om in de aanloop naar Vogezen en Marmotte te beginnen met karate maar het is wel erg gaaf. Qb vindt het prima op voorwaarde dat ik het judo pak van z'n zus niet meer aandoen. En dat beloof ik! Het is ook geen porem.

 Over strijd gesproken. Het boek 'Oorlog en Terpentijn' is prachtig. Het verhaal is ontroerend en verbijsterend, de schrijfstijl echt heel mooi. Vlaams, rustig. Waarom ik dan meestal toch de ipad pak in plaats van een boek is me beslist een raadsel.