Daar liggen mijn oude Teva sandalen. In het niet-recyclebare compartiment van een Italiaanse vuilnisbak. Bijna twintig jaar geleden kocht ik ze als voorbereiding op een reis door Kenya. Ze hebben het goed gedaan; van de verzengende hitte van de Centraal Aziatische woestijn tot de modderige moerasberg Ruwenzori in Uganda. Terugkijken is leuk. Het is lang geleden dat we een verre reizen maakten. Kinderen, weet-je-wel. Overigens is dat wellicht het grootste avontuur dat een mens kan aangaan. Je wereldje wordt kleiner maar wordt tegelijkertijd ook steeds relevanter. Na mij de zondvloed kan echt niet meer. Ik herinner me bijvoorbeeld - op mijn teva's - enorm genoten te hebben van monotoon gezang uit een madrassa in Buchara. Stiekem meeluisteren om de hoek, prachtig. Nu zou ik het - al dan niet ten onrechte - met wat meer reserve aanhoren... Jammer. Heerlijke vakantie overigens. De sportactiviteiten beperken zich tot wat zwemmen en badminton. Misschien nog een wandelingetje naar de bakker en het strandterras voor cappuccino. Van de sportarts hoorde ik dat pas in september iets gezegd kan worden over de achillespees. Ik wacht daarom nog even met hardlopen. Mooie smoes hoor. Pfff.