Oudejaarsavond 2014. Tussen de pizza en de oliebollen door is er even tijd om te reflecteren over het voorbije sportjaar. Dat jaar zou mijn rentree op het loopfront moeten zijn geweest maar het is er niet van gekomen. De achillespees héh. De tweede helft van het jaar ben ik ook nog eens geplaagd door een ischias die maar niet weg wil gaan. Ik heb me maar een beetje aangepast en haal m'n kicks nu uit de sportschool. Beetje stoeien met gewichten en de conditie op peil houden op de crosstrainer. Eigenlijk heb ik de knop al omgezet en deze activiteiten in m'n hoofd tot mijn primaire sport gemaakt. Snik. Maar het is goed te doen. Ik train veel herhalingen met een relatief laag gewicht om niet al te veel spieren op te bouwen. Want ik ben klein en kaal en dan oogt een brede schouder- en borstpartij al snel ordinair. Met de crosstrainer kan ik het best vinden. Wel een maf gezicht hoor zo'n een rij machines gericht op een rij televisies. En dan valt de slechte kwaliteit van de programma's nogal op, astro tv en Business class van Harry Mens bijvoorbeeld alsmede allerlei vreemde soaps lijken favoriet bij fit for free. Heel anders is dat bij het hardlopen in de frisse lucht met pak-em-beet een fazant of buizerd ter verstrooiing. Maar ja...... Ik heb daarom maar wat nieuwe afspeellijsten gemaakt om op te 'lopen' en dan blijkt wederom dat ik hopeloos ben blijven steken in de jaren 80. Geen afspeellijst zonder Duran Durans 'Hungry like the wolf'' en het zwaarste moment, op de top van de inspanningspiramide, is toch het lekkerst op Visages 'Fate to grey'. Anyway, het moet maar zo. Voor het komende jaar maakt ik me - op sportgebied - helemaal geen enkele illusie. Hooguit maar eens verdiepen in recenter muziek voor op de crosstrainer. M'n dochter ontwikkelt een leuke smaak zoals Neon Trees. Je zou bijna zeggen dat ze ook is blijven steken.