Terug van de vakantie. Dinsdagavond het lichaam weer geactiveerd met een spinningles.

Vandaag was de Steven Rooks Classic. Goed getraind en gemotiveerd tot op het bot. Beetje nerveus ook wel want het is niet niks. We begonnen met een peloton van negen man voor de 160km. Als snel viel de groep uit elkaar en pakte we ons eigen tempo. Het was eigenlijk veel te koud (zeven graden is gemeten!) en het miezerde. Bah. Na de eerste verzorgingspost, na vijftig kilometer, zijn Jeroen en ik op de route voor de 110km terecht gekomen waardoor we de klim naar de Redoute gemist hebben. Plots stonden we aan de voet van die tweede scherprechter: bois d'olme. Een puist die pas na de Redoute zou moeten komen. Wat te doen? Terug te rijden om de oorspronkelijke op te pakken.......zo fris zaten we ook weer niet.

Er zat maar één ding op en dat was genieten. En dat hebben we gedaan. Met 130km in de benen wachtten ons bier en frieten in Maastricht. De rest van de groep kwam verrassend snel achter ons binnen. Iedereen moe maar nu al zin in de volgende tocht.

Op het filmpje is de reactie van Jeroen te zien toen hij hoorde dat we de Redoute gemist hadden. Niet te horen is de reactie van (de dodelijk vermoeide?) Anne. Hij had net de Redoute op de palmares geschreven toen hij hoorde dat wij deze links lieten: "Flikker toch op, man"!