Het wordt herfst. Door regen en storm heb ik toch nog even gelopen. Zeven kilometer met als enig doel om ongeschonden uit de strijd te komen. Het blijft sukkelen. Vorig week maandag (!) alweer liep ik voor het laatst en dat ging heel goed. Tenminste, tot de laatste kilometer. Ik voelde toen een doffe pijn in het staartbeen ontstaan. Nee, hé. Gaat de achillespees over, speelt die hernia weer op. Toch lekker doorgelopen en uitgerekend dat als ik de afstand met 10% per week uitbreidt, ik gewoon op tijd voor Amsterdam ben en binnen de twee uur ga lopen. Mis. Dinsdag ben ik tussen de tweede en derde etage tijdens het traplopen door de rechterknie gezakt. Gewoon een slap gevoel in het rechterbeen. Jawel, het herniabeen. Daarna heb ik niet meer gelopen en de kracht kwam weer langzaam terug. Alleen tijdens Boogies extreme had ik wel last van de knie. Speelde in de tweede helft van de tocht behoorlijk mee. Waardeloos. Vandaag is dus een test en het voelt goed. Morgen zien we wel weer.  Het is was vast de laatste avondloop met licht. Tijdens het lopen werd het donker en da's niet prettig lopen in het bos. Spijtig want 's-avonds lopen in het Balijbos is heerlijk. Hazen en fazanten. Soms schrik je je wezenloos als er een voor je wegschiet. Het ruiterpad was veranderd in een grote modderzooi en ik zal mijn schoen moeten poetsen. Ik had tijdens de loop geen last van de achillespees en ook 's-ochtends wordt de stijfheid echt minder. Tijd voor iets nieuws dus, zou een cynicus kunnen zeggen. Maar ik wil immer-gerade-aus en plan voor vrijdag dezelfde loop als vanavond en wil dan zondag de eerste tien kilometer sinds november 2009 pakken.