Sporten is gezond! En daarom liep ik vandaag met: compressiesokken om de kuitspieren in bedwang te houden zodat de pijnlijke achillespees ontzien wordt én twee spiksplinternieuwe kniebanden omdat de huidige blessure zich rondom de knie manifesteert. Maar wel gelopen. Tien kilometer en deze afstand heb ik sinds november 2010 niet meer gelopen. Het tempo lag laag en het was zelfs een beetje saai. Toen ik dat realiseerde heb ik me wat meer op de mindfullness aspecten geconcentreerd. Hoe ziet de omgeving er uit? Hoe voel ik me? En is dit leuker dan op dit moment op de bank zitten? Dat werkt. De omgeving is natuurlijk prachtig. Wanneer ik het Balijbos uitkom, loop ik tussen de tuinders. Mooie huizen en vooral mooie rookwolken die door de (toch wel sterke) wind de prachtigste vormen hebben. Sinds vorig jaar is er ook een nieuw stuk natuurbos aangewezen. Een stukje grond dat onbewerkt blijft en waar je dus de ontwikkeling naar nieuw bos ziet. Een mooi punt dus om bij elke loop te bedenken of er iets wijzigt. Het lopen zelf ging prima. Na een tijdje merk ik duidelijk dat ik de afstand lang niet gelopen heb. Zelf bij dit tempo komt er een moment dat het moeilijk wordt; zware benen en een zware ademhaling. Het blijft een zware sport en de voldoening is er dan ook. Thuisgekomen was er nog een sterke cappuccino en een groot stuk pruimentaart. Dat mag dan hé. Over twee weken ga ik met Jeroen’s werk een loopje door duinen en strand doen van tien kilometer. Dat wordt dan het beslismoment voor de halve marathon van Amsterdam. Ik zet het idee om minder dan twee uur te lopen uit mijn hoofd en wil gewoon meedoen. Lukt dat niet dan is er die week voor de marathon een heel aardig alternatief: de Bart Brentjens Challenge challence. Heel leuk maar tweede keus.