Heb ik misschien overreageerd vorige week? Ik was wel erg somber en dacht dat het sportjaar voorbij is. Of dat werkelijk zo is zal dit weekend blijken als ik weer ga hardlopen. Ik twijfel om mijn hart te volgen en weer vijftien kilometer te lopen of verstandig te doen, om te zien hoe de vlag er bij hangt, en gewoon een kilometertje of zeven. Dat ik überhaupt denk te kunnen lopen is al heerlijk. Afgelopen zondag bemerkte ik dat de brandende pijn in mijn knie snel afnam tot een zeurderig gevoel. Dat ging ook de maandag door totdat ik geen blessure meer waarnam. Onderzoek op het internet maakt me toch niet vrolijk. Het lijkt erop, maar ik ben natuurlijk geen dokter, dat het een meniscusblessure is. Waarom? In de blog gaf ik eerder aan dat ik soms het gevoel had door mijn knie te zakken en laat dat nou net een symptoom te zijn. Bij andere blessures zie je dit niet. Daarbij wordt een te snelle toename van het aantal trainingkilometers als mogelijke oorzaak gegeven. En om de halve marathon te halen heb ik wel degelijk te veel kilometers gemaakt. Besluit. Dit weekend maar tien kilometer doen.

Afgelopen dinsdag lekker gespind bij Q. Sinds lange tijd weer eens met Jeroen en Gert en dat is erg gezellig. Jeroen en ik zullen alle fietstraining nodig hebben want wiij hebben ons deze week ingeschreven voor........Maratona dles Dolomites. Een droom. Hier is het laatste woord nog niet over geblogd. De combinatie fietsen en lopen bevalt enorm en ik denk dat het elkaar versterkt. Ik merk dat vooral tijdens het spinnen waarbij ik meen dat de conditieverbetering door het lopen, helpt om de hoge intensiteit van het fietsen aan te kunnen.



Het volgende doel is de Beachchallence en daarom heb ik vandaag over het strand gefietst. Eerst de kinderen naar school gebracht en toen gelijk naar scheveningen gereden. Koffie gedronken aan zee en toen het strand op. Dat is me wat. Heen ging het prima met wind mee richting Katwijk. Het zware aan fietsen op het strand is - uiteraard - het mulle zand. Het zand vlak bij de waterlijn is erg zacht en de weerstand is enorm. Iets verder het strand op gaat het beter. Soms kom je ineens op een mul stuk en dan lijkt het alsof je benen een schok krijgen en er moet flink kacht gezet worden om op snelheid te blijven. Dat de wind mee helpt bleek wel toen ik omdraaide. Ik was warm aangekleed en zweette behoorlijk. Door de sterke, koude wind koelde ik snel af en vanwege de weerstand van mul zand en tegenwind ging ik erg langzaam. Ik bespeurde een gelijkenis tussen fietsen op het strand en heuvelop. Stoempen is het, met constante spanning op de dijbenen. Het strand was vandaag overigens op z'n mooist. Geen mens te zien. Alleen meeuwen die wegvliegen als je aankomt. Op het einde kwam er een waterig zonnetje over de duinen om het af te maken. Magisch. De drukke werkweek vergeten. Ik was maar net op tijd terug om de kleintjes van school op te halen.