Een mooie sportprestatie en tegelijkertijd een enorme afknapper. Wat is er gebeurd? Vandaag heb ik 15 km gelopen. Het ging geweldig. Thuisgekomen in een tijd van 1:24:31. Ik bemerkte tijdens het lopen dat de gemiddelde snelheid langzaam omhoog gaat en dat ik dat kan volhouden. Het is toch vijftien kilometer, weetjewel. Ik dacht tussen de buien door te lopen maar dat bleek een illusie. Zeker een vol uur in de stromende regen gelopen. Dat is in het begin best lekker maar op een gegeven moment ben je het spuugnat. Misschien was dat wel de motivatie om sneller te rennen.Thuis aangekomen de kater. Na zeven kilometer kreeg ik al een beetje gevoel in mijn rechterknie. Hetzelfde gevoel als na de halve marathon vorige week en het gevoel dat ik ook had in de tweede helft van Boogies Extreme. Ik ben toch doorgelopen, het ging nu eenmaal zo lekker. Thuis liep ik, zeiknat, naar boven om me om te kleden en met mijn dochters te gaan zwemmen. Ik kwam de trap niet op. Pijn. Auw. Ik kan mijn knie niet buigen. Wandelen doet zeer. En wel in die mate dat ik er uitgesproken somber over ben. De derde flinke blessure dit jaar. Wat is dat toch? Ik zal maandag eens naar de dokter gaan. Rusten is geen optie daarvoor geniet ik te veel van sporten. Ik hoop niet dat het sportjaar 2010 vandaag geëindigd is. Voor morgen stond er een MTB tocht op het programma maar ik heb Maik net afgebeld. Tja. Voor nu  is er de troost van een bockbier, pijnstiller en het oktober nummer van Fiets. Morgen is het vast over.