Eigenlijk mag ik heel tevreden zijn over het hardlopen, een afstand van 13,45 km in 1 hr 15 min. Maar zo voelt het niet. Het voelt vooral moe, ik lig nu uitgeteld op de bank en daarmee overtreed ik een afspraak met mezelf. Die afspraak is dat ik lekker sport maar ik moet wel genoeg energie overhouden voor andere belangrijke dingen zoals mijn gezin enzo. (Hoewel ik niet de indruk heb dat ze me erg missen, skylanders op de wii is ook wel een heel erg leuk spel.........) Daarnaast wil het bepaald niet vlotten met de snelheid. De reden dat ik vandaag een wat grotere afstand liep, was dat ik de snelheid maar niet op de geplande 11 km/hr kon houden. Om toch voldaan aan de rode wijn en Japanse kaaszoutjes te kunnen moest ik aan een andere parameter draaien; de afstand dus. Tja. Volgende week maar eens kijken of of de CPC loop binnen de twee uur haalbaar is. Zoniet, dan ga ik ergens over een maand of twee een andere halve marathon lopen. Doorzetten vergroot de kans op blessures en da's niet wat ik wil. Perspectief op verbetering is er genoeg. Na zeven kilometer werd ik door een oldtimer ingehaald. Hautain groette de zestiger mij en liep kwiek door. Ik kon zijn gezicht niet zien maar ik durf te wedden dat hij glimlachte. Klasse kerel. Ik hoop hem deze Lente nog eens tegen te komen. Dan zal ik hem vertellen hij mij demoraliseert en motiveert tegelijk. We zullen dan even lachen en samen een poosje in zijn tempo oplopen.