Er zit weer muziek in. Althans daar begint het een beetje op te lijken maar ik houd nog wat slagen om de arm. 'Geheugenpijn' noemt de fysiotherapeut dat, wetende op welk moment de pijn ontstaat wacht je er als het ware op waardoor je krampachtig loopt of fietst en daardoor etc etc. Vanmiddag bereikte ik echter een mijlpaaltje in de revalidatie: een uur lang sporten met intervallen van anderhalve minuut rennen en een minuut wandelen. Het heeft nogal wat voeten in aarde gehad om zover te komen. De achillespees- en liesproblemen bleken nogal hardnekkig. Zo'n twee maanden geleden besloot ik daarom radicaal rust te nemen en het 'uit te zitten'. Dat was helemaal niet lekker en eigenlijk ging het echt niet veel beter. Ik ben toen maar naar de sportarts gegaan bij het medisch trainingscentrum in Pijnacker. Na een want kwakkelend begin kwam ik bij de manueel therapeut terecht die de boel ging 'kraken'. Een holistische aanpak want een gezonde achillespees begint met een soepele nek (?!) Overigens heerlijk dat kraken. Het gevoel na de behandeling laat zich nog het beste vergelijken met de opluchting na een goede stoelgang. Op advies rustig begonnen met opbouwen. De bedoeling daarbij was om tegen de irritatiegrens aan te lopen en geen stap meer. Zo'n vier weken geleden lag die grens rond de twintig minuten waarna de pees opspeelde en de lies ging branden. Het ging gelukkig gestaag vooruit tot het huidige resultaat en dat stemt me tevreden. Bijna ongemerkt is de liespijn daarbij weggegaan en ik ben vorige week met Maik weer eens gaan mountainbiken. Een schitterende route rondom de Amerongse Berg, het herfstweer was fantastisch en de bomen waren spectaculair gekleurd. Ik vind de herfst eigenlijk het mooiste jaargetijde bleek maar weer. Omdat we allebei deze week vrij waren wilden Sandra en ik een lange wandeling door de bossen maken, de Kaapse bossen, vlak bij het mtb parcours. Maar de fysio gooide die dag roet in het eten door een lokale knoop in mijn kuit met de 'dry needle' methode te lijf te gaan. Een soort acupunctuur waarbij de naald door de dieper gelegen spier heen gaat om daar de afvalstoffen te verpulveren (of zoiets). Geen centje pijn op het moment zelf maar thuis gekomen en een bakkie koffie verder lag dat even anders. Alsof de naald er nog in zat! Plannen gewijzigd en toen zijn we naar de tentoonstelling over Van Eyck in het museum Boijmansvan Beuningen geweest. Heel interessant en de vele schilderijen over de gekruisigde Jezus relativeerde de dry needle in m'n kuit toch wel wat. Anyway, we zijn er weer. Morgen weer een potje ijzer tillen. Dat heb ik gedurende de rustperiode trouw – en met extra inzet – gedaan waardoor het met de spieren in het bovenlichaam wel goed zit. Er ligt wel een laagje spek over maar wie weet hoe snel dat er af gaat als ik de intensiteit van het hardlopen, boksen en spinning weer kan opvoeren. En da's maar goed ook want er is weer gevulde speculaas..............