Het is Zondagochtend. Verse koffie, cruesli met yoghurt, de weekendkrant. Mijn kinderen kijken Nickelodeon (de nieuwe Avatar serie Korra is geweldig, groeit met de week en wordt vast net zo goed als de legende van Aang). Heerlijk. Onrust maakt zich echter van mij meester. Stap ik straks op de fiets, zal ik de loopschoenen aantrekken of de schouderpartij bijwerken? Het kan allemaal want het broze gestel lijkt  zich wat te herstellen; twee keer krachttraining, eindelijk weer boksen en tweemaal gejogd deze week! Ik voel nu alleen maar een wat licht zeurend gevoel in de gewraakte lies. Gaan dus? Nee, sterk zijn......herstel pakken. Terugkijkend (mag dat al?) denk ik dat de zomercrisis veroorzaakt is door overbelasting door een onverstandige drang om elke dag iets te doen. Als multisporter voel je immers de training van de dag ervoor nauwelijks omdat het om een andere spiergroep gaat. Ik herinner me zelfs dagen dat ik in de lunchpauze aan de ijzers hing om daarna the-long-way-home naar huis te fietsen. Dat moet anders, minder obsessief. En daarom pak ik nog maar een bakkie en ga douchen. Vanmiddag gaan we met z'n allen naar het legermuseum in Delft; morgen weer lekker sporten. Nog even over de vorige week. Ik heb weer een vol uur kunnen lopen met een interval van twee minuten rennen en een minuut wandelen. Heel erg fijn. Tijdens het lopen manifesteert zich dan mijn grote makke: luchtfietsen. Want dan wil ik toch weer de marathon van Berlijn lopen of - nog mooier - de trail des fantomes. Stop.....and smelll the roses.