Gisteren zijn we naar Zuid-Limburg afgereisd om een stukje van de Amstel Gold Race te rijden. Het werd een buitengewoon geslaagde dag. Het is heerlijk om weer eens in de heuvels te rijden en de beentjes en elkaar te testen. De beentjes waren ok, het gezelschap aangenaam! Na zeventig kilometer merkte ik een licht gezeur in mijn knie en om erger te voorkomen waren we genoodzaakt om ons aan de friet- en biercultuur in Valkenburg te laven. Het ligt me wel die korte steile klimmetjes. Een flinke - relatief korte - inspanning om daarna snel te herstellen voor de volgende helling. Eigenlijk had ik dat nog niet eerder op die manier gevoeld in Limburg. De heuvels leken korter dan normaal en ik leek sterker en sneller te zijn. Jeroen had een superdag. "Het kan dus wel!", glunderde hij bovenop de Keutenberg. Mooi. Eigenlijk heb ik nu ontzettend veel zin om weer een stukje te fietsen maar dat gaat even niet. Installeren dus in de tuin, boekje erbij.... helemaal niet gek natuurlijk. Vanavond bakt mijn vader scholletjes. Een ode aan zijn moeder en hun Scheveningse roots. Vanochtend heb ik de vis bij een prachtige vishandel gehaald. De eigenaar vertelde gepassioneerd over zijn vak en dat is zoooo leuk om te horen. Hij trakteerde me op een van de lekkerste stukken gebakken kabeljauw ooit. En dat op een nuchtere maag. Nu koffie en de krant.