Lean and mean. Zo voel ik me op dit moment. Met intensieve trainingen op de fiets en in de sportschool ben ik - voorlopig - even klaar. Letterlijk én figuurlijk. Want de conditie is uitstekend en ik heb meer spierkracht in de benen dan ooit! En dat is niet alleen een gevoel maar wordt ook bevestigd door de sportarts. Ik heb me deze week weer eens preventief laten doormeten op de sportpoli met als resultaat: "Duurvermogen is uitstekend, geen beperkingen met betrekking tot maximale inspanning". En dus wordt het knallen op de hellingen van de Vogezen later deze week. Ik ben razend benieuwd hoe ik me verhoud tot de rest van het gezelschap. Tot waar kan ik volgen? Wie blijf ik voor? Met een scheef oog kijkend op runkeeper zie ik dat iedereen veel getraind heeft dus dat belooft nog wat. Afijn, veel kan ik niet meer aan doen behalve een beetje rusten en koolhydraten stapelen. Pasta derhalve.

Ik had oorspronkelijk als doel om 1250 km te fietsen voor a.s. donderdag. Dat is net niet gelukt want ik ben blijven steken op zo'n 1100 km. En eigenlijk was ik het ook wel een beetje zat ook. Er gaat veel tijd in fietsen zitten, een training korter dan anderhalf uur geeft nu eenmaal weinig voldoening. Wat dat betreft blijf ik toch hopen dat de achillespeesblessure na de zomer over is. Inmiddels ben ik maar weer eens begonnen met excentrische oefeningen op de trap en wellicht volgt er nog een behandeling in het kader van het achillespeesonderzoek. Maar eerst fietsen............

Oh ja. Ik luister momenteel veel naar Jake Bugg. Gebeurt niet veel de laatste tijd dat ik iets nieuws ontdek. Shipwrecked in the eighties heet dat geloof ik. Met mijn favoriet Deacon blue's dignity kan ik inmiddels bij Sandra niet meer aankomen. Mij verveelt het nooit.