Nazomer. Eindelijk was er weer eens een mooie dag in het weekend. Familiebezoek in Breda kon op die manier gecombineerd worden met fietsen. Jeroen kwam met de trein naar Zoetermeer en daar vandaan reden we via de Alblasserwaard en de Moerdijk naar het Zuiden. Windje tegen, de hele vijfentachtig kilometer lang. Alweer blijkt dat Nederlandse polders erg mooi zijn. Vooral het stukje tussen Krimpen aan de Lek en Alblasserdam (Kinderdijk). Vanwege de wind verbranden we behoorlijk snel calorieën en omdat we op een eenvoudig tochtje van zestig kilometer gerekend hadden, waren we niet voorzien van gel en energierepen. Lunchen dus! De eerste de beste snackbar in Dordrecht. Maar die kwam niet (het centrum lag toch wel ver van de route). Een dreigende hongerklop, het gesprek stokt, de stemming daalt en de wind blaast. Bijna bij de Moerdijkbrug en daarna alleen maar vlakte tot Breda. Gelukkig. Café de Sloep, vlak voor de brug. Merkwaardigerwijs zijn klanten en bediening onvervalste Hagenezen uit – vroeger – de Schilderwijk. We vielen als Hagenaars een heel klein beetje uit de toon maar werden als helden onthaald. Uitsmijter ham/kaas (drie boterhammen), patat met twee VanDobben kroketten een appelpunt, koffie, cola en twee marsen later vervolgen we de tocht. Leuke Brabantse dorpjes door en om half vijf de eerste Jupiler in Breda gedronken. Het ging goed en dat betekent dat we klaar zijn voor Boogies aanstaande Zaterdag. Een tocht als deze is zeker geen makkie maar fantastisch om te bemerken dat training gewoon effect heeft. Ik zal niet afstappen op de Keutenberg.