Ik had vandaag helemaal geen zin om te gaan lopen. Excuses genoeg: "rust voor de knie, gisteravond laat geworden, zeer oude jenever gedronken", maar toch gegaan. Ik vermoed dat het bijhouden van dit blog extra motiverend werkt. Schoentjes aan en dus maar lopen. Rondje van negen kilometer voor de boeg en het waterkoud. Tijdens het lopen geeft het lichaam wisselende signalen. Lopen is altijd een samenspel van benen en lucht. Wanneer die twee in balans zijn, is het heerlijk lopen. Vandaag had ik het idee dat de benen beter waren dan de longen konden bijhouden. Dat ik sneller liep dan mijn adem. Normaal gesproken ga je dan wat langzamer lopen maar dit keer voelde dat alsof het tempo echt te laag was. Doorlopen dus en hopen dat er geen inzinking komt. Na zo'n zes kilometer was het enorm zwaar en ik moest echt op het tandvlees door. Maar wat een mooi resultaat: 9 km in 45:17 min. Dat is 5,1 min/km. Voor mij een geweldig resultaat. Ik wist niet wat ik zag op de forerunner, had een prolongatie van de vorige tijd verwacht en was daar dan dik tevreden mee. Een gemiddelde snelheid van 5 min/km lijkt mij een onmogelijke opdracht gedurende een langere tijd maar dit biedt perspectief. Het wachten is natuurlijk op een blessure :(

Over perspectief gesproken. Gisteren leuke kadotjes voor het nieuwe fietsseizoen gekregen (gereedschapstool, helmcamera en handschoenen met achteruitkijkspiegel). Bovendien genoeg fondsen om een paar nieuwe schoenen en pedalen te bestellen. Dat ga ik nu doen