Zomervakantie 2015. Een heerlijke tijd. Natuurlijk. Maar deze periode heeft ook een zwarte rand. Mijn vader is namelijk overleden. In de context van deze blog kun je gerust stellen dat hij aan de basis stond van mijn passie om te sporten. Zelf was hij een niet onverdienstelijke keeper -naar eigen zeggen tenminste- en ik speelde vanzelfsprekend al jong bij 'Lenig en Snel';de club van zijn jeugd. Elk weekend was hij er. Zelfs toen ik op zondagochtend vroeg in de senioren voetbalde. In het Feyenoord stadion maakte we de gang van de familietribune (korting voor mij) naar het 65+ vak (korting voor hem). Samen zagen we Ramljak in'74. en wat genoot hij toen Ulrich van Gobbel in de champions league boven zichzelf uitsteeg. Onbetaalbaar. Hij stimuleerde me toen ik judo, karate, tafeltennis en volleybal speelde en betaalde m'n eerste abonnement toen de fitness rage ook in ons land voet aan de grond kreeg. Ik mis hem en het is nog maar zo kort. We spraken nog -moeizaam- over de kansen voor de Nederlandse renners na de start van de tour de france in Utrecht. Deze tour is nog niet eens voorbij en hij is dood en begraven........

Afijn, vakantie dus. Er is genoeg tijd om te sporten en ik pak de routine maar weer op. Er was al een tijdje niet meer gefietst en dat merkte ik afgelopen weekend goed. Een heerlijke, zware tocht door het Westland met alweer veel wind. Het blijft opmerkelijk dat er in zo'n bekend gebied toch altijd weer nieuwe fietspaadjes te ontdekken zijn. En -oh oh oh- wat rijdt mijn Specialized Roubaix toch fantastisch! Ook lukt het me om rustig de loopafstand uit te breiden zonder dat de oude blessure opspeelt. Voorzichtig tik ik nu de vijf kilometer aan. Waarschijnlijk dan; runkeeper blijft taboe bij het hardlopen en ik zie dat vooralsnog als een succesfactor. Daarnaast blijft het ijzeren ritme van 2x per week pumpin' iron van kracht en het wekelijkse partijtje kickboksen wordt bijna normaal.

Blijft er dan tijd over voor nog meer plezier? Jazeker! Gisteren de hele dag een bootje gehuurd op de Kromme Rijn. Geweldige natuur op een steenworp afstand van de grote stad. Het kan. Pure ontspanning. Daarnaast lezen, veel en gevarieerd lezen. Nu een Steven King en als die vandaag of morgen uit is ligt 'Het Mussolinikanaal' op me  te wachten. Daar verheug ik me enorm op. Ook probeer ik iets meer aandacht aan het avondeten te besteden. Er is nu geen reden om maar weer eens een snelle pasta in elkaar te draaien omdat we laat thuis zijn van het werk en de kinderen naar sport en spel moeten. Van de week daarom de entrecote modenese van blogger gastheer gerard gemaakt.  Dat was goed gelukt en op het programma staan nu z'n zoetzure garnalen maar bovenal het toetje van bastogne koeken en aardbeien. Maar vanavond niet want dan vieren we dat Sandra ook vrij is (yippie) en gaan we met z'n vijven in de stad Mexicaans eten.

Nu nog een kopje koffie drinken in de tuin en de 'Opinie & Debat' pagina in de Volkskrant lezen. Dan een stukje hardlopen en wat ik daarna ga doen ligt nog helemaal open...... Vakantie is best wel lekker. Dag Pap.