Oh oh oh, wat een nare situatie

Oh, oh, oh, wat een nare situatie. Is de achillespeesblessure terug? Het lijkt er wel op en dat is niet best. Eigenlijk betekent het voor mij het einde van de beoefening van mijn favoriete sport hardlopen......... En dat op een moment dat ik er weer vertrouwen in kreeg. Watsgeburt? Door rustig opbouwen kon ik een kleine acht kilometer hardlopen. Ging lekker.Wat heet! Frisse lucht, herfstkleuren in het bos en endorfine. Maar wanneer de conditie beter wordt, gaan afstand en snelheid ook omhoog. Ik stond constant op de rem maar zocht de grens? Nou, afgelopen Vorige week vrijdag bleek ik tegen de grens te lopen. Eerst alleen een beetje milde pijn, meer een stijf gevoel. Hooguit één op de pijnschaal en de volgende dag gelukkig weer verdwenen. Maandagavond dus weer een stukje gelopen. Na een paar honderd meter kwam dat gevoel weer op. Kwartiertje doorgelopen en toen maar gedesillusioneerd gestopt. De pijn en de stijfheid gingen nu niet meer weg. Helaas erg herkenbaar. Balen, verschrikkelijk. Wat nu? Wat nu? Een duursport-element is toch wel essentieel in mijn winterprogramma. Misschien een taxc? Dat moet dan wel een interactieve zijn want de gedachte alleen al verveelt me. Tja. Voorlopig de conditie maar even op peil houden op de crosstrainer. Gegarandeerd zweten. Een paar dagen de pees ontzien en dan toch nog een stukje hardlopen. Tegen beter weten in. Ik weet het heus wel.